czarna twarz przebija przez kraty

[Agnieszka R.]

muszę posprzątać groby
rozkazać cieniom usiąść na ławce
od kiedy tabletki działają
przestałam tam chodzić nocą
w dzień księżyc nie ma twarzy
tylko w snach chwytam się ojca
jak nietoperz wczepiona we włosy
wypluwam cmentarną ziemię

[skaranie boskie]

Mam kilka zastrzeżeń, choć całość uważam za dobrą, albo przynajmniej za idącą we właściwym kierunku.
Do rzeczy więc.
Zacznę od tytułu.
Czy na pewno jest w nim konieczny czasownik zwrotny?
Jeśli masz na myśli twarz, która siłą (fizycznie) przebija się przez jakieś rzeczywiste kraty, usiłując opuścić swoje więzienie, to masz rację. Z treści wiersza jednak, wnoszę, że masz na myśli twarz, w jakiś umowny (może mistyczny) sposób przebijającą przez kraty, albo raczej przez ich widok, wyobrażenie, czy coś w tym rodzaju. W tym ostatnim przypadku, "się" jest nie tylko zbędne, ale wręcz szkodliwe.
Drugie ale:

od kiedy tabletki działają

Czy pisanie o tabletkach jest tu absolutnie konieczne? Czy nie można ich zastąpić (np.) chemicznym Morfeuszem, bądź inną metaforą? Już sama chemia byłaby tu bardziej na miejscu. Tabletki sprowadzają nas do myśli o domu bez klamek.

Poza tym nie wiem, dlaczego uparłaś się na dodatkowe entery pomiędzy wersami, czy uważasz, że wiersz jest zbyt krótki i należy go sztucznie wydłużyć? To bez sensu. Zauważ, ile naprawdę świetnych miniatur mamy na naszym portalu. Ilość nigdy nie zastąpi jakości.
Uważam, że tym razem napisałaś dobry wiersz, choć sama wpadłaś w zastawioną przez siebie pułapkę. Zwyczajnie chciałaś przedobrzyć.


A we włosy to się ponoć wplątują nietoperze, nie wrony...

[Agnieszka R.]

Skaranie boskie, poprawiłam:) chyba lepiej. Dzięki.

[skaranie boskie]

Do usług