List w butelce 3

[Leon Gutner]

Earl gray już wypił wszystkie listy
nasączył piasek zasnął w Błotach
odcedza teraz w falach bystrych
kamienny ciężar po tęsknotach
listem w butelce już nie dzwonisz
nie dzwonią nawet telefony

daremnie rzucam szkło do wody
z papierem w środku zapisanym
ty już nie czekasz lecz nie szkodzi
pergamin ma zagoić rany
zaleczyć w głębi to co boli
złagodzić mocą morskiej soli

któregoś lata wrócę jeszcze
nad brzegi w miejsca gdzie kochałaś
odwiecznym szumom fal ból streścić
opowiem jak mi dal kłamała
mówiąc że starczy kochać patrzeć
a to co masz jest już na zawsze

butelki twarde są jak żale
nie można krzywdy im wyrządzić
z krzemionki stworzył boży palec
arki co po bezkresie błądzą
lecz dzisiaj puste są niechciane
jak śmieci wszędzie postrzegane

jeśli w ich środku list umieszczę
dotrze do wszystkich brzegów świata
lecz nikt nie czeka nie chce streszczeń
świat w światłowodach nas zatraca
nie warto
dziś już inny schemat
butelek pełno
listów nie ma

[eka]

ty już nie czekasz lecz nie szkodzi
pergamin ma zagoić rany
zaleczyć w głębi to co boli
złagodzić mocą morskiej soli

jeśli w ich środku list umieszczę
dotrze do wszystkich brzegów świata
lecz nikt nie czeka nie chce streszczeń
świat w światłowodach nas zatraca
nie warto
dziś już inny schemat
butelek pełno
listów nie ma

Cały wiersz, Leo, jest piękny. Earl grey nostalgii, butelki smutku.
Powyżej cytowane fragmenty - gorzka mądrość.
Masz niesamowity dar cieniowania uczuć, Poeto.

[Leon Gutner]

Dziękuję Ece za tak obszerny i miły komentarz.

Z uszanowaniem L.G.

[EdwardSkwarcan]

"arki co po bezkresie błądzą" - tutaj jest ciut inaczej.
Piękny wiersz

[Leon Gutner]

Dziękuję Edzie .

Z uszanowaniem L.G.