Zamiast rodziny

[Alek Osiński]

Oprawione fotografie na biurku kierownika rzeźni
tchną spokojem, wprowadzając rodzinną atmosferę.
Wracamy z dalekiej podróży, chociaż jeśli przyjrzeć
się uważnie, nie każdemu pasuje ta sama miara.

Migawka precyzyjnie uchwyciła napiętą skórę chłopca
i zarys mięśni podkreśla pretensję. Nie wszystko
da się ukryć, lecz po cóż domysły. To tylko obce twarze
wyrwane z odległej ojczyzny, przyznają sobie właśnie

tutaj prawo do czasu i miejsca, biorąc los w ręce
a skaleczony palec i usta wysysające krew z ranki
wyznaczają bieg rzeczy. Od tego są ludzie, żeby ważyć
pamięć, odrąbując kość od piękna, kiedy przestrzeń

pomiędzy, wypełnia bez reszty bijący zegar.

[biegnąca po fali]

Jak zawsze z przyjemnością, Alku:)

[em_]

Od tego są ludzie, żeby ważyć
pamięć, odrąbując kość od piękna, kiedy przestrzeń

pomiędzy, wypełnia bez reszty bijący zegar.

- pięknie, zwłaszcza zakończenie,
choć odrąbując brzmi jakoś zbyt drastycznie...
A może - oddzielając..?

[eka]

Rzeźnia uczuć, rzeźnia pamięci.
Czasami pożyteczna - odgryzie ból, zostawia na haku piękno.

Życie.
Bardzo refleksyjny, mądry liryk.

[Alek Osiński]

Mi się wydaje, że "odrąbywanie" brzmi dość
adekwatnie w kontekście rzeźni.

Dzięki piękne za uwagi : )