Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[Lucile]

Mięcho jeść? Tak! Wszak tradycja od razu ze schabowym
się kojarzy.
Więc jak nam o czystej, wzniosłej, świetlanej przyszłości
zamarzyć?

[eka]

zamarzyć nam się chciało
o świetlanej przyszłości
o jak miło
jak wspaniale zszedł ten czas
ile nam go pozostało
by budować piękny świat

zobacz cośmy ustawili
jako symbol naszych lat
klawiatury pod palcami
wyspę śmieci pośród fal
smog nad miastem
brak litości
tradycyjnie
niech pomarzę... myślą mądrą
ręką śmiałą nasze zło następcy zmażą

[tabakiera]

ręką śmiałą nasze zło następcy zmażą
ktoś sprawdzi komisyjnie w białych rękawiczkach
czy zniknął każdy pyłek
odłamek i okruszek
starych plugawych duszek

macie tabulę rasę

czy ktoś wziął za to kasę?
czy to jest nowy program?

zezem w ekran spoglądam
jako upiorny duch

czas na kolejny ruch

[eka]

czas na kolejny ruch
mróz się szkli już w progu
ta noc tak zimowa
że mocniej nie może

stare duże świerki
przemodlone bielą
cisza stąd wypływa
i rośnie po drodze

do studni

[tabakiera]

do studni wpadły nasze myśli
styczniowe
odbiły ciszę i rozbiły
w połowie
lody a może krnąbrne myśli
zuchwałe
coś w studnie śpiewa i coś dudni

wspaniale

[eka]

wspaniale chodzisz na sznurku
i nawet nie czujesz niewoli
może odszczekasz pod stołem
dzisiaj się kary nie boisz

dreptania w dusznej przestrzeni
pięć kroków naprzód pięć w tył
ze wstydu się nie czerwienisz
jakbyś służącym ich był

łapczywie wciągasz miraże
na rozkaz waruj lub siad
patrzę na ciebie i marzę
że to kwestia dwóch lat

sznurek przegryziesz poczujesz świat
bliski daleki mój twój wasz

nasz

[tabakiera]

nasz wątek się plecie i plecie
czy zimą czy latem. już wiecie
nie splącze się nigdy, nie zmieni.

wśród splotów istnienia na Ziemi.

[eka]

wśród splotów istnienia na Ziemi
człowieku nie jesteś sam
wplatasz się
motasz
i zrywasz
(ja przynajmniej tak mam)

lecz po co
ten cały kram

[Lucile]

Ten cały kram?
Proszę, spójrz co ja tu mam:
worek porównań, słodkich jak rachatłukum,
pewien poeta kupił aż dwa kilo – ti dictum.
Nieprzechodzonych metafor skrzynkę,
w połowie już sprzedanych.
Ile chcesz – ociupinkę?
Co tak skromnie? Kup całą garść,
nie pożałujesz,
nie będziesz musiał klasykom kraść.

[eka]

nie będziesz musiał klasykom kraść pomysłów i formy
choć sprawy z nimi zbieżne
dobij je
uwolnij od rytu
nie stój
rozbij rozbiegnij
rozmieszaj
rozcisz się w eonie wolności
ty – szum biały
ty – wciąż podwójna helisa
otwarta na de luxe nicości

~

pragniesz słów
lecz nie od człowieka