Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[EdwardSkwarcan]

Ech, poszedłby do sklepu, lecz pieniędzy ni ma.
Marchewki i sałaty nie dają na zeszyt,
więc musi się biedaczek niecnych chwytów imać.
Rabuje nocą grządki i obgryza szczepy.

Uwielbia niezależność, choć podszyta wiatrem
to sprawia mu przyjemność lenistwo w odłogach
i z pogardą spogląda na króliczą kratę,
bowiem za żadne skarby wolności nie odda

[eka]

Bowiem za żadne skarby wolności nie odda
ten, komu godność choć raz zabrała Temida.
Gdy od gwizdka do gwizdka gibał wyrok w celi,
a nieczuli klawisze litości nie mieli.

Za każde przewinienie wnioski karne dając,
umęczyli go strasznie – ledwo przeżył zając.
Ten w pierdlu nie garuje, kto nie ryzykuje
– powtarza i nie skacze, życia nie zmarnuje.

[EdwardSkwarcan]

– powtarza i nie skacze, życia nie zmarnuje.
Inny kradnie na oczach i śmieje się z biedy,
drugi, w tym samym czasie trosk nie może unieść.
przy publicznej grabieży trwa życie na kredyt.

Maluczkich trzeba zgnoić, żeby nie skakali
i płacili jałmużnę znów uzurpatorom,
bo swoje chce odzyskać stary feudalizm,
żeby bez walki napchać kieszeń pokojowo.

[eka]

Żeby bez walki napchać kieszeń pokojowo
wystarczy kij i sznurek, i marchewka zdrowa.
Tak osiołkowi w żłoby chytre panisko daje.
Marchewkę gonić będzie z ciężarem na grzbiecie.


Kasa szczęścia nie daje, szczególnie poecie.
Łatwo mówić frazesy, gdy lodówka pełna
i czynsz już opłacony, a debet nie gniecie.
Głodnemu trudniej pisać, bo już siły nie ma.

[EdwardSkwarcan]

Głodnemu trudniej pisać, bo już siły nie ma.
Tak mówią uprzedzeni przez kaprysy weny!
Boją się wyznać światu, że wymarł ich temat.
Nie mogą strof dosolić i wersów dopieprzyć.

Wiersz nie efekt rozmyślań, lecz twór spontaniczny.
Metafory nie pachną kiełbasą i szynką.
Erotyk wielbi tyłek, tren chce goić blizny
bajka prawi morały goniąc za przyczyną.

[eka]

Bajka prawi morały, goniąc za przyczyną,
jej skutek jest pretekstem w kolejnym rozdaniu.
Rundy życia o wszystko.. talią mega zgraną
i nie ma szans na uskok spod twardego ładu.

[[marq]brak miejsca na chaos[/marq]]

Wiem czemu zaistniałam i dlaczego zginą
aktywności umysłu i komórki ciała;
świat - łańcuch konsekwencji ustaloną miarą
dla wczoraj, dzisiaj, jutra – od skrzydła motyla.

[EdwardSkwarcan]

dla wczoraj, dzisiaj, jutra – od skrzydła motyla.
dostała wiotkość a z nią - rozrywkowe zebro.
Już za siksy uwodzi przebierając w szczylach,
śląc z boskim przyzwoleniem erotyczne niebo.

Jabłko na pół dzielone skrywa pod spódnicą,
bo prababka zadbała, żeby od jabłonki
nie spadło zbyt daleko i kontakt z dziewicą
ułatwiają po latach przejrzyste koronki.

[eka]

ułatwiają po latach przejrzyste koronki
do Miłosierdzia Boga Bytu Przedwiecznego
wybaczyć gorzkie myśli - owoc ludzkiej męki -
pytania o sens śmierci życia wznieconego

kaprysem pożądaniem darem dla udręki
Twojej czy jednak naszej studni śmiertelnego
czasu - a Ty znów milczysz – nieme odpowiedzi
i nieskończona wiedza Słowa rodzącego

[EdwardSkwarcan]

i nieskończona wiedza Słowa rodzącego
jak myśl niejasna tonie kryta tajemnicą
w próżni się słania w trwodze gdybająca wieczność
umierają marzenia ze zgryzoty milcząc

czy jasność nie powinna oszałamiać tłumów
bo dobre kark ma zginać pod topór niewiedzy
może miłość bezstronna jest kochanką smutku
gnijąc w zaułkach wstydu pragnień niewymiernych

[eka]

gnijąc w zaułkach wstydu pragnień niewymiernych
przypomniał sobie człowiek jakże dostał wiele
z niebytu wyciągnięty ziemią obdarzony
niesamotny niegłupi bo w głowie nadzieje

na horyzont otwarty a w nim tajemnice
równie piękne jak miłość jak uśmiech wzbudzony
czułym deszczem majowym topiącym granice...
między Tobą i nami dotyk nieskończony