Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[eka]

Obyś miał rację, Złoty Ochroniarzu.
Wciąż rozpoznajesz strefę, delikatnie
przesuwając granice w stronę czerni
i odległych świateł.

Wielka podróż kusi. Zaprzeczasz,
lecz kiedyś (nie pytaj skąd),
nie zawrócisz.

[eka]

Nie zawróci szarańczy ani sztormu,
ani szkody gdy na progu,
choć z szybkich najszybsze,
najporanniejsze z rannych,
przyrastające nasze,
nie nasze,
uciekające.

Światło.

[tabakiera]

Światło razi, światło budzi,
światło rzuca się na ludzi.

Stanąć w świetle - rzecz żałosna
dla upapranego posła.

[eka]

dla upapranego posłania i pijackiego mamrotania
kobieto - nie rób więcej śniadania
ani szybkiego prania
metą im nie bądź
ostro je osądź
życzę ci wysokiego latania

[tabakiera]

lat ania miała siedem
dziedziesiąt i ćwierć
litra wina
z prywatnej wino
rośli
wnuki syny i syn
nowe
doznania
doświadcza ania

[eka]

Doświadcza a niańczy – niewielka różnica.
Na wielkiej rzece zmienia swój kształt
słoneczna łacha.
Podmuch zsuwa z niej papierowe łódeczki,
opatrzone imionami.
Woda tak delikatnie dotyka dna
każdego kadłuba.
Nieśpiesznie obmywa kruche burty,
by kształt ustawić w nurcie i nagle...
(chcąc – nie chcąc?)
zatopić.

Nasz niesprzeczny,
niewodoodporny
czas.

[tabakiera]

czas poloneza zacząć
- w rytm studniówek ruszam.
ach, któż pamięta jeszcze
Dziady i Tadeusza,
a kto jak łódka brodził
pośród streszczeń wielu?

wnet zakwitną kasztany
i w bój - przyjacielu!

[eka]

I w bój – przyjacielu! Wszak śmiałków na tym polu
równych tobie niewielu. Drąż, analizuj i wyciągaj
wnioski. Oby były lekarstwem na bzdury, pazury,
zbyt skręcone wątki. Niech intelekt tobie
a nie innym służy, rozwieje zamiecie
umysłowej burzy.

Twój rozum przed obliczem praw stałych
niech klęknie potulnie. Drogi przyjacielu,
przestań kombinować durnie!

[Krystyna Morawska]

Przestań kombinować durnie.
Nie znamy planów wszechświata,
chociaż od kontaktu z wielkością
kręci się w głowie. Dostałaś dar,
ale on także potrafi być pustynią.

[eka]

Ale on także potrafi być pustynią?
Yes!
A nawet bardziej!
To dar nad dary, realna magia.
Cud, co wypali tu pamięć miejsc.
Rozpuści piach. Popłyną skały,
czary nie mary, hokus bez pokus.
Pętli pętliczek, zrobi więc bęc!
A później cisza.

Nad i pod Darem pulsuje ciecz.