detritus

Wiadomość

#11 Post autor: **Lucile** » 22 sty 2020, 20:05

Kiedy zastanawiałam się nad przekazem wiersza, poszłam w całkiem innym kierunku. Chodzi o te muchy, które, podczas procesu przekształcania tekstu zastąpiły ćmy.
Ale to właśnie muchy z Twojego pierwotnego tekstu, podsunęły mi skojarzenie z książką angielskiego pisarza Williama Goldinga "Władca much" i - oczywiście - z jej ekranizacją z 1990 roku, pod tym samym tytułem.
Niestety, teraz, kiedy napisałaś nową wersję, nie ma takich paraleli, które nasunęły mi się wcześniej, a mianowicie; to, co sami robimy ze swoim życiem - pod wpływem różnych okoliczności, przeżyć, instynktów, wzajemnych, często niszczących relacji, czy nawet chęci, jeżeli nie samounicestwienia, to co najmniej autodestrukcji - pomimo (a może to nie ma żadnego znaczenia?), że przychodząc na świat niewinnymi, czystymi, całkiem łatwo (kiedy nie działa "bezpiecznik" samodyscypliny, czy wprost mówiąc etyki i estetyki) potrafimy siebie, lub innych doprowadzić do upadku, w tym moralnego.
Tak sobie pomyślałam, że Twój wiersz (pierwotna wersja) to alegoria.
Teraz ma nieco inny wydźwięk - chociaż te ćmy też pobrzmiewały negatywnie. Można było o nich pomyśleć, jak o nocnych motylach - nieuchronnie ginących w blasku światła - lub jak o męczącym, monotonnym, w depresję wprowadzającym "ćmieniu".
Ale i ćmy też zostały unicestwione.

Maksymalnie skondensowana wersja Elki, poprzez "ścieśnienie" treści, a tym samym wydobycie meritum ma swój niezaprzeczalny urok. Przemawia. Tylko że jest to już inny wiersz.
Być może te muchy, larwy - czyli całe to robactwo - zabrzmiało zbyt turpistycznie, stąd zresztą i moja pierwsza reakcja - skojarzenie z zęzą (czyli najniższym miejscem na statku), gdzie m.im. zbierają się wszelkiego rodzaju nieczystości.

Obydwie Panie serdecznie pozdrawiam
L

datura · #12 Post autor: **datura** » 22 sty 2020, 20:10

Lucyno, poszłaś bardzo ciekawym tropem, jeśli chodzi o "Władcę much". Zastanawiam się, czy jakoś nie stworzyć po prostu dwóch różnych wersji tego wiersza. Pierwotna w sumie też chyba miała ciekawy przekaz.

datura · #13 Post autor: **datura** » 22 sty 2020, 20:13

Dodatkowo zastanawiam się czy nie wrócić do tych ciem, jakoś mi tak obrazowo jednak pasowały, jak sądzisz?

#14 Post autor: **lczerwosz** » 22 sty 2020, 22:47

Jak ja się cieszę, że nareszcie merytoryczna polemika na 8-smym, a nie polityczna nawalanka. Daturo, przywróć także dwie wcześnejsze wersje, widziałem pierwotną, ale nie miałem czasu komentować, a teraz "ni ma", czyli nie można zrozumieć dyskusji. W temacie powinny być wszystkie wersje, aby było poważnie.

#15 Post autor: **lczerwosz** » 22 sty 2020, 22:49

larwy są równie okropne, jak muchy w głowie. Wiersz może wstrząsać.

#16 Post autor: **Lucile** » 22 sty 2020, 22:51

Chodziło mi o to, iż podejrzewałam (co wyraziłam w poprzednim poście), że datura celowo wprowadziła te muchy. Z jej odpowiedzi wynika jednak, że nie. W tym wypadku - istotnie - moje poprzednie skojarzenia poprowadziły mnie na manowce.

datura · #17 Post autor: **datura** » 23 sty 2020, 09:14

Leszku, dziękuję serdeczni za sugestię, masz rację. Przywróciłam pierwotną wersję:)

#18 Post autor: **Lucile** » 23 sty 2020, 11:32

lczerwosz pisze: ↑
22 sty 2020, 22:47
Jak ja się cieszę, że nareszcie merytoryczna polemika na 8-smym, a nie polityczna nawalanka

Sylwio, czyli jeszcze jeden powód do zadowolenia ze wznowienia Twojej aktywności na Ósmym.

datura · #19 Post autor: **datura** » 23 sty 2020, 14:13

Lucyno, bardzo się cieszę, że tak piszesz:) Staram się roztaczać dobrą energię,wszystkie "złe" emocje uwalniam w sztuce, więc na co dzień nie mam takiej potrzeby:)

#20 Post autor: **tabakiera** » 24 sty 2020, 09:23

Najpierw zobaczyłam wiersz w innym miejscu.
Skomentowałam, nie znając autora.
Potem zobaczyłam go tutaj w dwóch wersjach.
Całe szczęście, że tę drugą usunęłaś.

Bardzo przypadł mi do gustu ten utwór.
Ten, nie tamten.