Modlitwa niewierzącego

[Toyer]

Nie wierzę Boże że mi coś pomożesz
mimo to proszę nie wierząc w nadzieję
zgubiłem drogę uciekam przed Bogiem
wiara zasnęła gubiąc duszę we mgle

mimo to proszę nie wierząc w nadzieję
miłością dawną która nie istnieje
wiara zasnęła gubiąc duszę we mgle
smutku modlitwa nadziei wyzbyta

miłością dawną która nie istnieje
proszę o miłość która już nie umrze
smutku modlitwa nadziei wyzbyta
gdzie wiara walczy z człowiekiem bez wiary

proszę o miłość która już nie umrze
głosem nadziei która ledwo żyje
gdzie wiara walczy z człowiekiem bez wiary
zwycięstwo marzy by zakończyć wojny

głosem nadziei która ledwo żyje
nie wierzę Boże że mi coś pomożesz
zwycięstwo marzy by zakończyć wojny
zgubiłem drogę uciekam przed Bogiem

[zimny grog]

wielu tak ma. nie wierzy a wierzy inni zaś wierzą a nie wierzą taki to ci światek dookoła. wiersz sprawny technicznie.

[skaranie boskie]

wiersz sprawny technicznie.

To akurat prawda. Villanella, jak się patrzy.
Ale - jak każda villanella - ma jeden feler. Technika zastępuje w niej treść.
Rzecz w tym, że można technicznie napisać każdą formę wiersza, zawierając w nim jednocześnie coś więcej, niż tylko właściwy dla formy układ wersów, rymów itd...
Dla mnie ten wiersz nie zawiera niczego, poza przerysowaną niewiarą i konsekwentną formą.

nie wierzę Boże że mi coś pomożesz

Czy nie lepiej brzmiałoby "że mi w czymś pomożesz"?
Coś można komuś dać, lub zabrać, pomóc czegoś się nie da.

Niemniej zasłużyłeś na za formę i za ... brak wiary. Na pociechę.

A tak przy okazji.
Nie, żebym chciał Ci coś za wzór postawić, zwłaszcza, że do wzoru temu czemuś daleko.
Kiedyś popełniłem wiersz pod tytułem "Modlitwa cynika". Przypomniał mi się, gdy czytałem twoją villanellę. Jeśli zechcesz możesz do niego zajrzeć. Jako do ciekawostki o podobnym temacie.

[Toyer]

Dopiero ćwiczę tą farmą - może następnym razem lepiej mi wyjdzie

Stawiam dla obu komentatorów

Nie wiem skaranie jak Twój wiersz znaleźć

[eka]