Boczniak

[Strood]

Poezja to dżungla, nie wiadomo z czyjego próchna, jakiego truchlenia.
Zakłamane miejsce ze śmieciową metaforyką. Wciąż nie wiadomo,
co się zdarzy, nim się wydarzy. Zapadam w przeznaczenie, pora zacząć
się mylić, nie sygnować lepszego profilu odciskiem kwiatu paproci.

Ukorzeniłem się pod wyjściową strzechą, wróbel w kadrze zbiorowej
fotografii z czasów pierwszego głodu życia. Hreczkosiejski zagon
myślowy ogarniał wierzących w przymiarki. Teraz odnajduje tych
ospałych obeznaniem, którym dano ułomność kursyw, a nie daru
żłobienia po nabiegu słońca.

[eka]

Wciąż nie wiadomo,
co się zdarzy, nim się wydarzy.

\
I całe szczęście : )

Poezja naturszczykowska i boczniaki bazujące na już stworzonym.
Hm. Opinia jak opinia.
Jesteśmy wytworem kultury, jej miliardów artefaktów i uciec się nie da.

daru
żłobienia po nabiegu słońca.

Ładna metafora tworzenia, ale czym? Naszym ludzkim dorobkiem.

Dobry wiersz!