dym i tuberozy

[zimny grog]

tu leżą dzieci bożych członki
ten obficie dzieciaty choć bez małżonki
tamten mąż nad podziw wierny

ten czytał duńczyka kierkegaarda
tamten nalepki rozczytywał na pół litrze
ony nominały liczył nader chytrze

ten podlewał odżywką smukłą tuję
tamem hołubił nieokiełznaną ruję
ony namiętnie zmieniał bryki

jul na święto zakładał khaki bryczesy
baśka poślubiła zaradnego piwona kanarka
związek to miotana wichrem arka

blond kamila odmawiała litanie
józek ze zboru mówił te panie jak piranie
piotrek w bandzie basowe trącał struny

dzidek stary zakapiora zbijał trumny
dzieciaczek panny ingi zasnął słodko
anioł tomek potrząsa nad nim grzechotką

płoną ognie ramiona unoszą krucyfiksy
w tych ramionach nadzieja nie komiksy
zwiędną tuberozy zgasną znicze

bywa i tak że ten czy tamten zostaje z niczem

[eka]

Zostać zniczem? Zawsze to choć przez chwilę - być ogniem.
A może wbić się w poglądy Nieztschego?
Albo zwyczajnie zostać samotnym po śmierci bliskich i znajomych.
Fajna gra słów w poincie.

Urokliwy dzięki środkom wyrazu wiersz, taki zimnogrogowy : ) Czyi ciepły i zimny.

[zimny grog]

taki zimnogrogowy : ) Czyi ciepły i zimny.

może dlatego żem spod znaku bliźniąt. i drugi na przekór pierwszemu czynnikowi znakowemu tworzy podwójność, czasem dla zasady, czasem z innego punktu widzenia tematu

A może wbić się w poglądy Nieztschego?

zdecydowanie aspekt nietzezjański w poincie.