zaklinacz koni

[Strood]

dziadek Paweł Kolano CK żołnierz nie strzelał do kobiet
zabijających motykami głodnego kolegę kradnącego
kartofle z pola na froncie włoskim

po ślubie z babcią mozolnie dorabiał się ziemi i koni
bez których byłaby wyrzutem sumienia
odchowali trzy córki z dziewięciorga drobiazgu
któreś z przedwcześnie zmarłe może być moim Aniołem Stróżem

ostatnie dwa piękne karosze które uchronił przed rekwizycją
na front wschodni zmechanizowanego Wehrmachtu
niedługo po przejściu frontu w czterdziestym czwartym
tuż po zmierzchu ze stajni wyprowadziła zbrojna banda
za cenę życia owdowiałych córek i półsierot
zastrzelili psy żeby nie podchodzić do okien

nazajutrz rżały na targu podszedł do nich
jak kupiec zajrzał w zęby
chrapy przeszukiwały wnętrza dłoni
patrzyły w jego nie raz tamowany płacz do zabrania w zaświaty
dwie przeżyte wojny były tylko na postrach

[Krokus]

No właśnie: rżały, kwiczały, danie w dynię, to ulubione tematy twojej twórczości, nie wiem czy ty choć raz czytałeś te swoje twory na głos wychodzi kociokwik. Dla mnie okropne, mały cymbałku.

[Krokus]

No i jak tam Różewicz?

[eka]

No, Autorze, szacun!
Ilość informacji i emocji zawartych w niedługim przecież wierszu - przytłacza.
I pointa, która uświadamia, jak wrażliwość, przywiązanie, osobisty ból, wpływają na nas mocniej od sumy doznanej grozy wojen.
Niesamowita historia. Czuła, okrutna, i te wybory.
Więź.

[Strood]

Dzięki Eka.