kości

[datura]

rozpruj koronkę żył
rozpędź puls światła między nami

myśli rozstąpią się jak wody morza
odsłonią przemilczane

nie mów
czyje dłonie osuszą czoło
czyj zapach uderzy
jak sztorm w letnią noc

wystarczy że
czeka na mnie cień jabłoni
dom bez studni
w której znikają kości

[datura]

Wersja druga, chyba lepsza. Jak sądzicie?

kości

rozpruj koronkę żył
wydłub noc spod żebra

niech myśli rozstąpią się jak wody morza
odsłonią przemilczane

nie mów
czyje ramiona pokryją kości
czyj zapach uderzy
jak sztorm w letnią noc

wystarczy że
czeka na mnie cień jabłoni
dom bez studni
w której znikają kocięta

[eka]

rozpruj koronkę żył
rozpędź puls światła między nami

myśli rozstąpią się jak wody morza
odsłonią przemilczane

nie mów
czyje dłonie osuszą czoło
czyj zapach uderzy
jak sztorm w letnią noc

wystarczy że
czeka na mnie cień jabłoni
dom bez studni
w której znikają kocięta

[datura]

rozpruj koronkę żył
rozpędź puls światła między nami

myśli rozstąpią się jak wody morza
odsłonią przemilczane

nie mów
czyje dłonie osuszą czoło
czyj zapach uderzy
jak sztorm w letnią noc

wystarczy że
czeka na mnie cień jabłoni
dom bez studni
w której znikają kocięta

Dziękuję Ewo, myślisz że tak będzie najlepiej? Co sądzisz o wierszu? Wydaje mi się, że słowo "rozpędź" nie do końca pasuje w kontekście pulsu.

[eka]

Wydaje mi się, że słowo "rozpędź" nie do końca pasuje w kontekście pulsu.

Hm. Ale masz tu związek inny, niż ten grożący zawałem. Puls światła - to narastająca jasność w relacji.
W sumie warto dodać, jako trzeci w 1. cząstce, wers o wydłubywaniu nocy.

Refleksją się podzielę, kiedy wstawisz ostateczną wersję, okey?

[datura]

Jasne, bardzo Ci dziękuję, zastanawiam się jeszcze nad tym zapytaniem "czyje" w trzeciej części. Dawno nie pisałam i mam trochę zastój.