Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[eka]

nie było i nie ma kłamstw
jedynie milczenie jak wiatr
poruszający białe kwiaty
podbiegających kasztanów

najmocniej łączą się myśli
przecież wiesz

[eka]

Przecież wieszak nie kłamie,
gdy klucz obraca się w zamku.
Pokoje chcą wyjść przed ganek,
laptop tańczyć pod chmurką.

Zrobią to dla mnie?

[eka]

Zrobią to dla mnie. Na mgnienie scalą,
zwiążą w tym śnie.

Obudź ją cicho najprostszą prawdą,
gdy będzie źle.

[tabakiera]

gdy będzie źle posłuchaj
jak czyta ziemia
twoje wspomnienia
jak niesie wiatr w dalekie strony
to co zostało i jak stracony
czas sensem stuka
do niemych bram

nie jesteś sam

[eka]

nie jesteś sam, brzegu, nie jesteś
sama, wodo. jedno bez drugiego
traci ogrom.

i tak trwać, tak wiązać ocean z klifem
do końca.

[eka]

do końca na skarpie świata
biel po łuku wzruszenia

przecież wiesz
jesteś tu po to
by otwierać serce

spełnione da ból
zamknięte - głód
wybieraj

[tabakiera]

wybieraj w Dzień Dziecka, wybieraj
między grzechotką a dzwonem
między igraszką a fraszką
dżinem z tonikiem a tonem

wybieraj słońce wybieraj
i śmiej się

zapłaczesz na koniec

[eka]

zapłaczesz na koniec
wyplątując się z historii
ale teraz
w niebieskim tramwaju
szepczesz - jestem
jak dobrze że jestem

z pustego siedzenia naprzeciwko
głaszcze bliskość która się nie kończy
nie zamyka

[tabakiera]

nie zamyka drogi szlaban
zator
upadek
miłość popierniczona

wejdź za horyzont
zobacz

[eka]

zobacz, proszę, biało-słodki zapach akacjowej alei
wymieszany z goryczkowym aromatem roztartego
piołunu. inaczej, jakże delikatnie, już od wczoraj,
ubiera mnie w jedwabną półprzezroczystość.

teraz lżej, między zielenią a błękitem, odbitym
w szerokiej rzece, idą moje myśli. wyrwałeś im
troskę o ciebie.

uwolnił się maj.