Zefir.

[Karma]

Podkreślam oczy.
Widzisz?
Prawie nie boję się już udawać,
że mam cię dosyć.
Tego, czy jesteś.
Czy kiedy znów zniknę, bo tak wygodniej
przekroczysz dotyk.
W skruszonym tańcu zamkniesz tęsknoty,
jak klaustrofobik.
Przyrzekniesz zostać,
lub wymkniesz się chyłkiem
kalecząc stopy.
Aż zmienią strukturę,
porośnięte przez korę.

Zamienią się w koty.


Z cyklu: N.E.T
Maj, 2018.
Marcin Lenartowicz

[Hosanna]

przeraża mnie jak bardzo wątek damsko męski może zdominować życie
dominuje
wiele zwierząt po prostu umiera po rozrodzie
to ich punkt kulminacyjny
więc biologicznie to ma uzasadnienie
instynkt
potęga instynktu
z tym się nie dyskutuje

jednak przeraża

a gdyby nie było tego imperatywu rozmnażania (miłość romantyczna ma go niezaprzeczalnie u swego korzenia)
gdyby człowiek po rozmnożeniu się lub pomimo niego - mógł istnieć w pełni szczęśliwy nie poszukując żadnej połówki a jedynie przyjaciół ?

czy świat byłby gorszym miejscem .. czy lepszym ...
czy w ogóle chciałby istnieć .. czy np ludzie w ogóle chcieliby się rozmnażać nie przymuszeni potężnym zewem

i może ta .. samotność
to mała cena w kontekście ... ewolucji
?

nie chce denerwować idealistów i romantyków typu humanistycznego
raczej chce poszerzyć własne pole ... niezależności
a moze pogodzić się z nieuniknionym .. brakiem ?

[Karma]

Mnie z kolei przeraża właśnie, jak ludzie potrafią sobie ten brak zrozumieć. Jak szukają miliona tłumaczeń prostego faktu - jestem sam. Chuj mnie tam rozmnażanie, instynkty, drugie, piąte połówki. Jestem sam i nie za bardzo sobie z tym radzę. Tym bardziej, kiedy obok, gdzieś - ona wciąż koegzystuje. Jako przyjaciel właśnie i to jest spoko, że potrafimy sobie jakoś radzić z rozstaniem i nie rozszarpać się nawzajem. Co nie zranienia faktu, że jednak czegoś brakuje. I wtedy nagle interesuje nas wszystko, oprócz tego. Ale każdy radzi sobie po swojemu. Ja nie oceniam - od dziesięciu lat piszę jeden wiersz. I to tez jest okej, co komu do tego? Heh.

Dzięki za czytanie.

[Hosanna]

cokolwiek wybierasz Twoja sprawa

radź sobie z tym jak umiesz
wiersz zawsze może stać się kanwą dla czyichś filozoficznych wywodów
nie komentuje dla terapii ale gdy inspiruje mnie wiersz
gdy coś we mnie rezonuje

i chyba dla tych rezonansów się pisze
i czyta

samotność to temat który mocno ze mną wchodzi w interakcję
i pozytywna i negatywną
ja dziękuję za inspirację do przemyśleń

[Karma]

Pół przyjemności po mojej stronie. Obyśmy sobie częściej rezonowali. Zawsze to jest do kogo palce otworzyć.

[Hosanna]

nawet ziarno przyjemności może wydać owoce
a otwieranie to jednak praca
słuchacz pomaga nawet gdy bywa w różnorakich opozycjach lub niezrozumieniach

[Karma]

Pomaga tym bardziej, bo potrafi spojrzeć na problem z innej strony

[Marcin Sztelak]

Oj, ja sobie pozwolę potraktować wiersz bardzo osobiście, więc w związku z tym faktem przemilczę...

Pozdrawwiam.

[Karma]

Przykro mi.