Altimeit

[Leon Gutner]

Gdy przybędzie już starość a to przecież za moment
ludzie wpadną na siebie powspominać skończone
bez emocji i tego o czym mówią że miłość
popijając herbatę
wspomną o tym jak było

będą trochę inaczej wyglądały ich twarze
gdy się sobie pochwalą nieco innym bagażem
pogadają jak kiedyś lecz inaczej niż nieraz
bo bez sensu cokolwiek
na szczegóły rozbierać

dla niczego i po nic oprócz chęci wspomnienia
z ciekawości ciut może jak się człowiek pozmieniał
nie spytają dlaczego ich świat szedł inną drogą
i z jakiego powodu
a tym bardziej przez kogo

w oczach błysną płomyki nieco inne niż kiedyś
już bez blasku lecz pięknie jak w te noce co wtedy
pochłaniały widoki wypełniały po brzegi
teraz w żal ozdobione
że czas tak szybko leci

uścisk dłoni powróci teraz słabiej inaczej
odwzajemnią słowami akt wzajemnych wybaczeń
i wyruszą do miejsca które jest gdzieś tam
nie wiem
ci co żyli ze sobą
umierają bez siebie

nieszczęśliwi jak zwykle nie zaznają spokoju
ci szczęśliwi powrócą uśmiechnięci do domów
wdzięczni będą dziękować za minione i teraz
za to że można kochać
przy kimś żyć i umierać

[Gloinnen]

Kolejny "Leonowy"

Warsztatowy nie mam zastrzeżeń.

Inna sprawa, że brakuje mu dobrej organizacji, jakiegoś punktu kulminacyjnego, napięcia i rozwiązania akcji.
Bardziej przypomina jakąś balladę, jako zakąska do wieczoru przy dużej ilości czegoś mocniejszego.

Pozdrawiam,
Glo.

[Leon Gutner]

Dziękuję Glo. Miło mi czytać twoją opinię i gościć pod wierszem.
Jeśli chodzi o zakąskę i duże ilości czegoś mocniejszego czytelnik musi się niestety postarać już o to sam.

Z ukłonami L.G.