babie lato

[datura]

wyłuskaj nasiono spod żebra
zakop je na dnie oka

poczujesz łaskotanie pod powieką
puls słońca między rzęsami

wrzesień okrywa nas mchem
utkanym z cukrowej nici
zarzuca świetlistą sieć na źrenice

zimą -

gdy próbuję złapać twój cień
osypujesz się na moje ciało
jak pył z ogniska

[Krokus]

Hm... No, ciekawe, zwłaszcza, że wrześień to mój ulubiony miesiąc.

[datura]

Ja kocham jesień, wtedy mam najwięcej chęci do tworzenia

[lczerwosz]

Ale spod żebra to zrobiono Ewę, żebro było Adama. A to piszesz o nasionach...
Wiem, wiem, to nie o tym ten wiersz, wszystko mi się kojarzy z kreacją.
A w oku, jak coś tam by włożyć na przechowanie, to by uwierało, mnie by uwierało, mówisz, że łaskocze mile. No może, w ulubiony miesiąc. Przez miesiąc bym wytrzymał, a dłużej nie. Nie do zimy. Jesteście lepiej przygotowane do poświęceń. Albo ja (my) mniej.
Sama piszesz, że osypują się w pył. Na mrozie. Z cienia przeistaczam w pył. Jedno i drugie bezużyteczne. Szukaj sobie innego dziewczyno.

[zimny grog]

msz. dwie pierwsze strofki (pomimo licencja poetica) skażone zbytnią sztucznością metafor nie służą wierszu. dla mnie pozostała część, tj. od piątego wersu jest zgrabnym i dobrze napisanym wierszem.

pozdrawiam.

[datura]

Ale spod żebra to zrobiono Ewę, żebro było Adama. A to piszesz o nasionach...
Wiem, wiem, to nie o tym ten wiersz, wszystko mi się kojarzy z kreacją.
A w oku, jak coś tam by włożyć na przechowanie, to by uwierało, mnie by uwierało, mówisz, że łaskocze mile. No może, w ulubiony miesiąc. Przez miesiąc bym wytrzymał, a dłużej nie. Nie do zimy. Jesteście lepiej przygotowane do poświęceń. Albo ja (my) mniej.
Sama piszesz, że osypują się w pył. Na mrozie. Z cienia przeistaczam w pył. Jedno i drugie bezużyteczne. Szukaj sobie innego dziewczyno.

Dzięki wielkie za opinię:) Na szczęście to nie jest wiersz osobisty. Może nie wszystkie metafory są całkiem udane, więc jeszcze nad nim popracuję.

[datura]

msz. dwie pierwsze strofki (pomimo licencja poetica) skażone zbytnią sztucznością metafor nie służą wierszu. dla mnie pozostała część, tj. od piątego wersu jest zgrabnym i dobrze napisanym wierszem.

pozdrawiam.

Dzięki wielkie. Zgadzam się z Tobą całkowicie, jak teraz czytam, to ta pierwsza część mi zgrzyta, właściwie od początku nie byłam jej pewna. Pozbędę się jej i myślę, że wyjdzie to utworowi na dobre:)

[eka]

wyłuskaj nasiono spod żebra
zakop je na dnie oka

Auć! : )

poczujesz łaskotanie pod powieką
puls słońca między rzęsami

Przy zamkniętych oczach całkiem miłe doznanie.

babie lato

jak łaskotanie pod powieką
puls słońca między rzęsami
wrzesień
zarzuca świetlistą sieć na źrenice

zimą -

gdy próbuję złapać twój cień
osypujesz się na moje ciało
jak pył z ogniska

Gdy Autor sympatyczny, delikatny, z chęcią na dialog, to zawsze ktoś zacznie mu "gmerać" w tkance wiersza.
Sorry. I pozdrawiam serdecznie.

[datura]

wyłuskaj nasiono spod żebra
zakop je na dnie oka

Auć! : )

poczujesz łaskotanie pod powieką
puls słońca między rzęsami

Przy zamkniętych oczach całkiem miłe doznanie.

babie lato

jak łaskotanie pod powieką
puls słońca między rzęsami
wrzesień
zarzuca świetlistą sieć na źrenice

zimą -

gdy próbuję złapać twój cień
osypujesz się na moje ciało
jak pył z ogniska

Gdy Autor sympatyczny, delikatny, z chęcią na dialog, to zawsze ktoś zacznie mu "gmerać" w tkance wiersza.
Sorry. I pozdrawiam serdecznie.

Dzięki Ewo i miło bardzo, że mnie tak widzisz:) A co myślisz o wierszu? A co do tej pierwszej części to miała być właśnie tka mocno wizualna i sensualna, więc fajnie, że ją tak odbierasz:)

[eka]

Na pewno niebanalny, w nurcie pesymistycznego surrealizmu, metafora na 100%.
Trudny.
Najkrócej: zatrzymać słońce (serce/uczucie) w ziarnie, przeszczep (patrzeć ze słonecznej perspektywy), wrześniowe nici - sieć, zima - popiół z ogniska.
Pierwsze wrażenie: ładny turpizm (chciałam go wyciąć).