Legenda o wielkiej miłości (zainspirowana "Baśnią o Wielkiej Miłości" Eligiusza Kor - Walczaka)

[Alicja Jonasz]

Bardziej naturalny proces, choć mam kilka drzew zasadzonych własną ręką
Ruszyłam z fabułą, lecz jeszcze nie wiem, czy to nie ślepy zaułek

[eka]

W lesie trudno o ślepe zaułki, odwagi:)

[Alicja Jonasz]

fr.4
Chcąc ubiec innych myśliwych, położyła się spać z wieczora, by przed świtem, nic nie mówiąc nikomu, wymknąć się z kasztelu i ruszyć do puszczy. Długo kasztelanka wędrowała po lesie w poszukiwaniu tropów jelenia. Słońce było już wysoko na niebie, a ona wciąż błądziła po dzikich jarach i wąwozach, przedzierała się przez gąszcze traw i kolczastych zarośli, pokonywała strumienie i bagna, aż wreszcie, wytropiwszy zwierza, poczęła go ścigać. Ten umykał co sił długimi susami, ale rozłożyste poroże przeszkadzało mu w ucieczce. W pewnej chwili utknęło między rozwidlonym pniem sosny tak, iż jeleń nie mógł wyrwać się z uwięzi. Szamocząc się rozpaczliwie, wkrótce osłabł i bezwładnie osunął na ziemię. Kasztelanka podeszła blisko, powoli napięła cięciwę łuku i już miała wypuścić strzałę, gdy nagle jakaś dziwna istota, niepodobna do człowieka, stanęła jej na drodze, zasłaniając uwięzione w potrzasku zwierzę. Dziewczyna zlękła się, ale nie wypuściła łuku z ręki, przeciwnie, jeszcze mocniej napięła cięciwę i wypuściła strzałę. Nim grot przeszył serce jelenia, widziadło rozpłynęło się w powietrzu, jakby w ogóle nie istniało.
Zmierzch zbliżał się wielkimi krokami. Kasztelanka, nie bacząc więc na nic, zabrała się do oprawiania zwierzęcia, lecz nie szło jej to wprawnie, gdyż ręce, do tej pory biegłe w sztuce, tym razem straciły swój spryt. Ku przerażeniu dziewczyny za przyczyną jakowejś tajemnej mocy gwałtownie zaczęły się wydłużać i zmieniać kolor skóry z jedwabistej na ciemnobrunatny. Wkrótce stały się cienkie i wiotkie, zwisające delikatnymi gałązkami do samej ziemi. Nogi, chwilę wcześniej wysmukłe, nagle straciły ludzki kształt, zrosły się w gruby pień i pokryły białoszarą, spękaną korą, stopy zaś przemieniły się w korzenie i wniknęły głęboko w ziemię. Twarz zatraciła swój dziewczęcy wygląd, pomarszczyła się i popękała, a lśniące włosy przedzierzgnęły się w bujną koronę porytą drobnymi, zielonymi listkami.
Legenda głosi, iż to sam leszy przemienił kasztelankę w brzozę, aby ukarać ją za okrucieństwo, którego dopuściła się wobec braci mniejszych - zwierząt. Zaklęcie miało działać dopóty, dopóki jej ziemski żywot się nie dopełni. Potem zaś w myśl świętych praw jak każde drzewo rozsypie się w próchno i wróci w objęcia matki ziemi. Nim jednak to się stanie, jej konary będą schronieniem dla owadów, ptaków i gryzoni, a sok pozyskany z pnia, liści czy pączków przyniesie ulgę tym stworzeniom, które cierpią. Wieść niesie, że duch lasu dał swemu uczniowi moc uzdrawiania wszystkich drzew rosnących w puszczy, lecz nad tą jedną brzozą nie wolno mu było pochylić się z troską. Mógł jedynie na nią patrzeć i zachwycać się jej pięknem, jak wiosną stroi się w zieleń, jak lekko kołysze się z letnim wiatrem, jak pachnie - delikatnie i słodko. Mógł jedynie patrzeć i cierpieć, gdy jesienią bezlitośnie szarpana przez wicher z jękiem skłaniała ku ziemi złotą koronę, gdy naga drżała wśród śnieżnej zamieci. Czuł wówczas, że serce mu krwawi. Ona jednak zdawała się być niewzruszona. Wszystkie jego spojrzenia przepełnione współczuciem, tęskne westchnienia przyjmowała z chłodnym milczeniem, nie racząc nawet na niego spojrzeć. Ach, gdyby wiedział, co dzieje się w jej sercu, gdyby odgadł jej myśli!

[eka]

To zdecydowanie początek II rozdziału.
Ciekawa jestem rozrzutu twórczej wyobraźni w kolejnych fragmentach.

[Alicja Jonasz]

eko, próbuję ten rozrzut nieco złagodzić tu stuknę młoteczkiem, tam dłutkiem i jakoś idzie do przodu byleby tylko tego nie spaprać

[Lucile]

Ku przerażeniu dziewczyny za przyczyną jakowejś tajemnej mocy gwałtownie zaczęły się wydłużać i zmieniać kolor skóry z jedwabistej na ciemnobrunatny. Wkrótce stały się cienkie i wiotkie, zwisające delikatnymi gałązkami do samej ziemi. Nogi, chwilę wcześniej wysmukłe, nagle straciły ludzki kształt, zrosły się w gruby pień i pokryły białoszarą, spękaną korą, stopy zaś przemieniły się w korzenie i wniknęły głęboko w ziemię. Twarz zatraciła swój dziewczęcy wygląd, pomarszczyła się i popękała, a lśniące włosy przedzierzgnęły się w bujną koronę porytą drobnymi, zielonymi listkami.

Bardzo jestem ciekawa, jak ułożysz losy kasztelanki, zamienionej (mam nadzieję - na razie) w drzewo i nurtuje mnie pytanie, jakie to jest drzewo?

Powodzenia w snuciu ciekawej opowieści.
Chociaż nie zawsze pozostawiam ślad, jestem Twoją wierną czytelniczką.

Pozdrawiam, życząc miłego, uśmiechniętego weekendu.
L

[Alicja Jonasz]

Luci, mnie również dręczy to samo pytanie - jak ułożą się losy kasztelanki i jak powiązać je z tytułem i pierwszą częścią opowieści? dziękuję za Twoją obecność

[eka]

Oko za oko - czy - kara wg współczesnych kodeksów?
Co lepsze dla funkcjonowania społeczeństw?
Osobowość narcystyczna nie jest w stanie być empatyczna. Współczuć tylko sobie potrafi. Więc może...

Wciąga, wciąga ta historia.

[Alicja Jonasz]

fr.5
Mijały lata. Brzoza rosła i piękniała. Jej pień pokryty białą korą smuklał, długie i cienkie gałęzie gęstniały, lekko opadając ku ziemi niczym letnia, zwiewna sukienka, a korona dumnie wznosiła się ku błękitnemu niebu. Człowiek zaś pochylał się coraz bardziej ku ziemi. Jego niegdyś silne ramiona osłabły, ręce zesztywniały, a twarz pokryła się gęstą siateczką zmarszczek. Jedno tylko się nie zmieniało… Stale płonęła w jego sercu nadzieja, iż pewnego dnia będzie mógł wziąć ukochaną w ramiona i wyznać jej miłość. Gdy więc dopaliło się łuczywo jego życia i pogrążone w żałobie drzewa złożyły najdroższe ciało swego opiekuna w matce ziemi, na jego grobie wyrósł ogromny dąb. Legenda głosi, iż swymi potężnymi konarami każdego roku sięgał coraz dalej, aż pewnej wiosny, wypuściwszy młode liście, udało mu się musnąć ich koniuszkami wysmukłe ramiona białokorej brzozy, ona zaś, czując ten dotyk, skłoniła ku niemu swą koronę...

[eka]

złożył mu w ofierze wór złotych dukatów, mówiąc:
- Nie mam nic cenniejszego...