Mit

[Leon Gutner]

Napar pachnie niczym
nic pachnie herbatą
szkło oddaje ciepło mgiełką pysznej pary
a noc straszy chłodem
i wbija nos w szarość

ziemia w pył się zmienia
pył zakrywa ziemię
ale pamięć wzbudza delikatną jasność
można mieć coś teraz
i nagle już nie mieć

niebo jakby inne
takie same niebo
chmury ciągną deszcze co za chwilę spadną
wyschnie jak po burzy
i skruszeje niemoc

oto wszystko niczym
a nic prawie wszystkim
nie wiesz dokąd zmierzasz lecz wędrujesz dalej
to jest tak niejasne
jak świat oczywisty

znasz to w taki sposób
w jaki nie znasz siebie
jesteś jak reguła jak rozkosz wśród pieszczot
wkrótce wielkie siły o których nic nie wiesz
dotrą tu i lekko
jak mit cię rozdepczą

[eka]

Filozofujący przekaz na kanwie niespójności jednego obrazu.
Bardzo mi się podoba, Leo. Nawet fakt, że śmierć to wielka sprawa.

[lczerwosz]

Gdy się miało szczęście, które się nie trafia: czyjeś ciało i ziemię całą, to — to jest bardzo mało…
[Maria Pawlikowska-Jasnorzewska]

[Leon Gutner]

Pięknie dziękuję za obecność i wasze odbiory.

Z uszanowaniem L.G.

[Liliana]

Coś nowego - trochę inne pisanie niż to, do którego nas przyzwyczaiłeś, Leo. Bardzo się chwali

[Leon Gutner]

Bardzo dziękuję Li.

Z ukłonami L.G.

[Jana]

Zamyślenie - tak bym określiła ten wiersz.
Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Dziękuję i pozdrawiam Jana.

Z ukłonami L.G.