Echa

[Marcin Sztelak]

Pomiędzy dźwiękami tkwią nienazwania,
czysta abstrakcja dla ledwie odrośniętych
od ziemi. Ulotnych poetów spod sklepu,
których nikt nie zapisał.

Ściskali w garściach srebrniki z podpisem
Judasza, bezdźwięcznie upadły
w rozstajne błoto. Kiedy przyszło wybierać
kierunek ostatniego odlotu.

Zresztą może to były ptaki, utopione
w nieoczekiwanym deszczu. Spadł
i rozmoczył kartki, na nich wydrukowano
życie. Albo same didaskalia.

Deszcz ustał, tylko pomiędzy dźwiękami
utkwiły szepty. Odpływające coraz dalej,
być może wraz z potrzaskanym księżycem.

[tabakiera]

Poetów niezapisanych jest znacznie więcej, niż tych zapisanych.
No i często tak bywa, że życie ucisza w człowieku nuty górnolotne i liryczne, bo ma swój nurt i swoje wymagania.
Być czy mieć, tworzyć czy gromadzić - odwieczne pytania, na które nie ma jednoznacznych odpowiedzi.
Motyw bosego twórcy, obdartego z marzeń.
I motyw Judasza, który nie dał się przywdziać w łachmany, ale sprzedał marzenia.
Bardzo prosty i krzywdzący tok rozumowania.
Nie tylko czerń i biel są na tym świecie.

[Alek Osiński]

Generalnie nie zgadzam się z przesłaniem utworu.
Moim zdaniem najważniejsze są didaskalia.
Ale napisane spoko, ma się rozumieć...

Pozdrawiam

[eka]

Pomiędzy dźwiękami tkwią nienazwania,
czysta abstrakcja dla ledwie odrośniętych
od ziemi.

pomiędzy dźwiękami
utkwiły szepty. Odpływające coraz dalej,
być może wraz z potrzaskanym księżycem

Co lepsze: nie słyszeć ich od początku, czy wyłowić i stracić?
Wiesz, szept mówi nie tylko o przemijaniu, a zło jest głośne... ale no nie wiem, nie wiem.
Najważniejsze być wiernym temu, co czujemy.