Genius loci

[Lucile]

duchu miejsca naucz jak postępować
z zadanym nam czasem

spraw bym uwierzyła
że przyjaźń to nie tylko kwestia
znalezienia wspólnego wroga

i proszę
pozdrów ode mnie

niebo

[Wszebor]

Lucile Bardzo mądrze i piękne napisane.

spraw bym uwierzyła
że przyjaźń to nie tylko kwestia
znalezienia wspólnego

Rzeczywiście często tak bywa ,że wspólny wróg jednoczy, szczególnie to jest charakterystyczne u kobiet, wiem to z obserwacji.
Ale zapewniam Cię , że nie tylko istnieją takie przyjaźnie, są też prawdziwe przyjaźnie .

Pozdrawiam

[Lucile]

Wszeborze, miło, że zajrzałeś i zechciałeś podzielić się wrażeniami.

Rzeczywiście często tak bywa ,że wspólny wróg jednoczy, szczególnie to jest charakterystyczne u kobiet, wiem to z obserwacji.

Ale mój tekst nie ma nic wspólnego z płcią.
A swoją drogą ciekawe, skąd ten pogląd - ocierający się o mizoginizm?

Pozdrawiam
L

[pallas]

Cześć,

zastanawiałem się nad tytułem, bo on jest zazwyczaj kluczem, wytrychem pozwalającym odczytać wiersz.
Genius loci (niestety sam tego nie wiem, ale poszperałem i już wiem) czyli duch miejsca.
O czym informujesz już w pierwszych słowach "duchu miejsca".
Choć może znaczyć też demona i z tego co wyczytałem występował w mitologi rzymskiej. U ciebie zawsze można znaleźć coś ciekawego.

pierwszy dwu wers jest prośbą podmiotu lirycznego (pl) do owego ducha. O co?
Prosi w nim pl o to, aby potrafił wykorzystać każdą chwilą spędzoną tu na ziemi.
Ducha miejsca interpretuję jako własnie opiekuna świata.
Wręcz porównuję go do Ducha Świętego. Ma nam być wspomożycielem jak i nauczycielem.

Teraz następne trzy wersy tu zauważyć możemy, że pl to kobieta, która chce, aby duch sprawił aby uwierzyła. Ale w co?
Może przyjaźni, ale czym jest ta przyjaźń. Znalezieniem wspólnego wroga. Może chodzić o wspólne znalezienie tematu, który pozwala się poznać powierzchownie.
Kobieta może już starsza prosi o potwierdzenie przyjaźni czyli o czyn drugiej osoby, bo wtedy poznać go możemy. A świat albo na tym skorzysta lub straci.

Następny dwu wiersz to powrót do początku wiersza. Znów prośba do ducha.
O pozdrowienie, ale kogo. Niebo może sugerować, że Boga. Tego, który stworzył świat czyli owo miejsce ducha.

Dobre umiejscowienie pauz pozwalają na przemyślenia. Jak i pełnią funkcję za skoczenia czytelnika tym, co jest w następnym wersie.

Rozpisałem się trochę, ale jak już coś robić to dobrze.

pallas

[Wszebor]

Lucile Ja bardzo szanuję i lubię kobiety.
Zapewniam Cię, że mizoginizmem nie ma nic wspólnego.

Pozdrawiam serdecznie.

[Lucile]

Pallasie, jak miło, że ponownie zawitałeś w gościnne progi 8p. A jeszcze mi milej, że wziąłeś na warsztat i tak szczegółowo zechciałeś wgryźć się w mój krótki tekst.
Podoba mi się Twoja interpretacja, chociaż ja chciałam - przy minimalizmie słów i formy - zawrzeć jak najwięcej (niejednoznacznej) treści. Oczywiście, można go interpretować tak, jak to zrobiłeś. To znaczy, że przynajmniej w części spełnił okładaną w nim nadzieję na wielość ewentualnie odczytywanych znaczeń. I to już uważam za plusik.

Szczerze przyznając, w moim założeniu tekst stanowić miał refleksję - pogłębioną choć nieoczywistą - rodzaj smutnego, aliści uniwersalnego stwierdzenia dotyczącego kondycji ludzkiej... w aspekcie historycznym. 
Ot, taka holistycznie domorosła (i tylko marginalna)  glosa,  że… „historia kołem się toczy” i "nihil novi sub sole".
Wystarczy przypomnieć sobie nasze polskie dzieje, ale i historię innych narodów - także. Czyż nie? 
A,  że ubrałam tę refleksję w bardziej osobistą formę?  Bo nie wykluczam, że można to mini odczytać... jako "migawką" o skrzywdzonej jednostce, która wytłumaczenia, pociechy i nadziei szuka w wierze, poszukując przyjaźni, zrozumienia i może przede wszystkim - wzajemnej ufności. Ty właśnie poszedłeś tym tropem, co wcale nie jest błędem.

A w końcu, każdemu wolno interpretować po swojemu, no bo skoro autor upublicznia tekst, to przecież jednoznacznie poddaje go i zgadza się na indywidualny osąd. Przynajmniej ja nie mam nic przeciw temu.

A swoją ścieżką to zastanawiające... czy ta kakofonia  wzajemnych wrzasków płynąca z mediów nie miała wpływu na taki, a nie inny kształt?
I to możliwe.

A teraz "coś z całkiem innej beczki". Zawitałeś do nas po długiej przerwie - co mnie cieszy niezmiernie - z interesującym, graficznym awatarem. Zastanawiam się nad jego symboliką. I nie daje mi spokoju, dlatego pozwalam sobie na niedyskretne pytanie - co oznacza?
Na górze to chyba klucz francuski (jeżeli się nie mylę) i trzy litery PKS i tu przychodzi mi do głowy tylko skrót od Polskiej Komunikacji Samochodowej? Na dole zaś po prawej stronie widzę gwóźdź, a raczej wkręt, a może to pióro? Jeżeli to ostatnie, to pisz, Pallasie, pisz, i wstawiaj na nasze pięterko.

Serdecznie Ci dziękuję za poświęcony czas, za komentarz i pozdrawiam

Zapewniam Cię, że mizoginizmem nie ma nic wspólnego.

To mnie raduje, Wszeborze, także pozdrawiam

L

[tabakiera]

Czyżby duch miejsca związany był z niebem, a człowiek nie miał na niego szans na tej Ziemi?
I czy przyjaźń naprawdę nie jest możliwa?
Bardzo pesymistycznie odbieram ten tekst.
Zwrot do genius loci wydaje mi się z lekka sztuczny lub rozpaczliwy.
Albo bardzo idealizujący dane miejsce.
Dla mnie (metaforycznie) tworzy go przeszłość.
Chlubna historia, która ma swoje wymagania.
No, zwyczajnie wstyd schodzić na psy.

[nienażarty]

z reguły wolnych nie czytam ale krótkie rzuciłem okiem i usiadłem .... z wrażenia
Nic tak nie cementuje jak wspólny wróg, i czasem (przepraszam za dwuznaczność) wspólny interes. Oczywiście forma dla mnie zbyt trudna do zaakceptowania ale myśl przednia
Pozdrawiam
ps właśnie duch miejsca i czasu dodaje celności

[pallas]

Lucile nie ma za co? Lubię poczytać wierszę. Pozwalają zobaczyć wiele, choć nieraz są krótkie lecz treściwe.

A jeśli chodzi o avatar to na górze jest klucz, ale nie francuski. Dokładniej płasko-oczkowy i symbolizuję osoby z mojej rodziny.
Na dole to pióro i klawisz pianina. To symbol taty, który grywał na instrumentach jak i pisał teksty.
P - to skrót od imienia K - to skrót od imienia ojca i postaci literackiej, którą poznałem S - nazwisko.

Mam nadzieję, że zaspokoiłem twoją ciekawość.

pallas

[Lucile]

Pallasie,
dziękuję za wyjaśnienia. Podoba mi się taki graficznie spersonifikowany awatar.

Miłego dnia
L