"Ekspres do kawy" cz. XXIV - Przyjacielu

[Alicja Jonasz]

mam już tytuł - Zapiski z Sarniej Doliny ładnie! cześć, eko

[Alicja Jonasz]

"Ekspres do kawy" cz. XXIV - Przyjacielu fr.61
Drogi przyjacielu, wiem już, jak żyje się w czyimś cieniu. Wystarczy tylko niezauważalnie i bezgłośnie przemykać miedzy jednym dniem a drugim. Wiem już, co to znaczy bać się własnego cienia - skulić się w łupince strachu i drżeć przy każdym oddechu. Wiem także, jak to jest przygarnąć czyjś cień i troszczyć się o niego jak o własny. Ten twój niczym wierne psisko co dzień krok w krok podąża za mną. Jak sobie bez niego radzisz, kochany? Czy nie tęsknisz w letnie popołudnia za jego kształtem leniwie pełzającym po nagrzanej słońcem werandzie?

[eka]

Czy nie tęsknisz w letnie popołudnia za jego kształtem leniwie pełzającym po nagrzanej słońcem werandzie?

Bardzo obrazowe. Aż zobaczyłam.

A teraz bez metafory:

https://www.youtube.com/watch?v=7zhhs6SvPKc

Biedna dziewczynka

[Alicja Jonasz]

eko pewnego dnia dziewczynka oswoi swój cień...

[Alicja Jonasz]

"Ekspres do kawy" cz. XXIV - Przyjacielu fr.62
Drogi przyjacielu, rankiem nad doliną przeszła gwałtowna burza. Błyskawice raz po raz przecinały niebo, drzewa uginały się pod naporem wiatru, a deszcz bezlitośnie siekł ziemię i bębnił o dach, szalony wirtuoz. Wkrótce jednak wszystko ucichło. Zza chmur znów wyjrzało słońce, owady rozbrzęczały się, a ptaki opuściły bezpieczne gniazda.
Życie kropli deszczu trwa jedno mgnienie, kochany...

[Lucile]

Alicjo, kolejny nostalgiczny i urokliwy obraz namalowałaś słowami.
"Deszcz, szalony wirtuoz"
chociaż

Życie kropli deszczu trwa jedno mgnienie

Piękny początek wiersza.

Takimi obrazami umiejętnie i subtelnie potrafisz grać na uczuciach. To cenne.

Pozdrawiam
L

[eka]

Gdzie się chowają ptaki przed burzą?
A kropla deszczu? Wyparuje w błękit, po ochłodzeniu w wyższych partiach nieba skropli się lub rozpłaszczy w płatku albo zechce w gradowej kulistości uderzyć w ziemię.
Woda to byt idealny:)

[Alicja Jonasz]

Luci, dziękuję, że czytasz te moje "skrawki" myśli. Poeta ze mnie żaden, ale lubię czytać poezję.
eko, myślę, że ptaki chowają się przed burzą tam, gdzie tylko mogą - w drzewa, w krzaki, pod dach, do gniazd

[szczepantrzeszcz]

Drogi przyjacielu, wiem już, jak żyje się w czyimś cieniu. Wystarczy tylko niezauważalnie i bezgłośnie przemykać miedzy jednym dniem a drugim.

Nie wystarczy. Trzeba mieć zarówno predyspozycje jak również kogoś, w cieniu kogo można żyć. Ten ktoś (i jego cień) również musi mieć predyspozycje. Jak każdy algorytm na szczęście, ten również niełatwym w realizacji się wydaje, jednak szukać i tęsknić nie zaszkodzi.

[Alicja Jonasz]

"Ekspres do kawy" cz. XXIV - Przyjacielu fr.63
Drogi przyjacielu, piszesz o sierpniowych upałach i o tym, jak ci bywa ciężko z kamieniem w piersi. Nie martw się. Twoje serce, choć każda chwila bez ciebie wydaje się mglista i pełna strachów, ma się dobrze. Dbam o nie jak o własne. Co dzień kołyszę w ramionach, delikatnie, czule, tak jak pragnie się coś chronić za wszelką cenę, i cierpliwie karmię nadzieją - dwie czubate łyżki na szklankę wody. To dobra strawa, kochany!
Przyjedź...
W Sarniej Dolinie pachną winogrona.
***
Drogi przyjacielu, słowa, które zostawiłeś mi na pociechę w dniu odjazdu, znowu gdzieś się zawieruszyły i nie mogę ich znaleźć. Jeszcze rano były. Łasząc się do mojej nogi, cichutko popiskiwały, jak szczeniak spragniony pieszczoty i ciepła.
Teraz nieznośna cisza...
***
Drogi przyjacielu, jeśli nadejdzie jutro, niech będzie jak okno z widokiem na ogród pełen tajemnic.