"O kamyku, który miał miękkie serce" fr.2 - Przebudzenie

[Alicja Jonasz]

do poprzedniego
Przyszedł na świat w strumieniach deszczu. Woda szemrała tak pięknie, tak radośnie, że od razu zakręciło mu się w głowie i po raz pierwszy poczuł, że jego serduszko jest miękkie, mięciutkie niczym wiosenny dmuchawiec, lekkie i delikatne. Jeszcze niewiele rozumiał, ale czuł wyraźnie, jak coś w jego piersi trzepocze się, wije, pulsuje, jakby chciało się wyrwać, unieść wysoko, pofrunąć z wiatrem. Zadrżał i skulił się w sobie. Nie, wcale nie ze strachu, ale ze szczęścia właśnie, które nagle się w nim przebudziło, a którego smaku jeszcze nie znał. Wiedział tylko, że musi je chronić za wszelką cenę, trzymać w sobie, nie, nie więzić, ale chronić właśnie, żeby nie uciekło, nie pognało gdzieś na oślep, nie pogubiło drogi w strugach deszczu. Takie malutkie i wielkie zarazem, kruche i jednocześnie twarde jak diament.
Zadrżał i skulił się, a wtedy rozpędzony strumień wody porwał go w swe ramiona i poniósł między pachnące ziołami łąki, między pola uprawne, ogrody, coraz dalej i dalej, tam, dokąd pragnie dotrzeć każdy strumyk, każdy potok i rzeczka, aż do morza, na spotkanie wielkiej przygody.
do następnego

[jaga]

kamyczek niczym dziecko zagubione delikatne, dziecko jednak trzyma się kurczowo mamy
a twój nowo narodziny wyruszył z nurtem w poszukiwaniu przygód

[Alicja Jonasz]

ano wyruszył, choć nie z własnej woli! na początku było zdziwienie, a co potem będzie? tego nie wiem nawet ja pozdrawiam

[Gorgiasz]

"poniósł" - to chyba przesada. Owszem, kamyki są niesione przez strumienie, ale to długotrwały i powolny proces, a tutaj sugeruje się, że skoro w jednym zdaniu zmierza dalej i dalej, aż do morza, to tempo jest ekspresowe.
Poza tym - ładnie napisane.

[Alicja Jonasz]

Gorgiasz, dziękuję, że się odezwałeś nie mam pojęcia, co zrobić z tym ostatnim zdaniem

[Gorgiasz]

nie mam pojęcia, co zrobić z tym ostatnim zdaniem

Zostawić.
Wprowadziłbym czynnik czasu - a jako ma to być bajka dla dzieci, precyzję można sobie darować.
Na przykład na zakończenie coś w tym stylu:
Po wielu latach wędrówki, objęły go wreszcie morskie fale, łagodnie omywając etc. (zakładając, że ma dotrzeć do morza)

[eka]

To baśń i cudowny rozpędzony strumień wody kamyczka nie poniesie, nie porwie?
Proszę, ja już to sobie wizualizuję, jest okey:)
A urok, jaki ten przebudzony kamyczek rzuca... jest niesamowicie pozytywny.
Masz talent pisania o Dobru.

Pomyśleć, że na początku tylko horrory tu publikowałaś:)

[Alicja Jonasz]

jeszcze nie wiem, o czym będzie dalej, w jakim kierunku pójdzie opowieść, więc myślę sobie, Gorgiaszu, że ten "czynnik czasowy" da się wprowadzić; dziękuję Ci za pochylenie się nad tym początkiem
eka, te bajki ciągle gdzieś za mną łażą; zaczęło się od Andersena, ale to już wiesz; zawsze mogę liczyć na kilka pokrzepiających słów od Ciebie; dziękuję za to...

[jaga]

tzn,że temat rozwinie się podczas pisania, a pomysł narodzi
przy każdym stuknięciu w klawiaturę
będę śledziła bajkę o kamyczku

[Alicja Jonasz]

tak było do tej pory, jago, więc pewnie w tej materii nic się nie zmieniło planowanie nie jest moją mocną stroną pozdrawiam