moja babcia wyszła za Niemca

[biegnąca po fali]

już w czasach pokoju wciąż śniła wojnę
co noc czołgi gąsienicami miażdżyły grządki
ranki pachniały tabaką
świeżo zżętą pietruszką i koprem

tak to pamięta

na rozjeżdżonych drogach grzęzły gumiaki
lato było deszczowe i grzmiało ciężko
gdy bomba spadła niebezpiecznie blisko
raniąc odpryskami elewację

czasem przykładała ucho do dziur po kulach
w skupieniu nasłuchując ich świstu
kojarzyłam to z muszlami
w których szum ludzie wsłuchują się nad morzem

prochy dziadka do dziś okupują plażę

[Hosanna]

lubię wspomnienia
lubię miłość do naszych dziadków
celebrowanie np wierszem, magii ich opowieści
świadomość jak bardzo nasi przodkowie towarzysza nam
choćby na plaży
w formie prochów
przecież możliwe że (jeszcze) wiatr i fale nie zabrały wszystkiego
to co zostało jest święte
ten wiersz to uświęca pamięcią

[Marcin Sztelak]

Życie, bo truizm - umieramy ostatecznie gdy nikt o nas już nie pamięta. Piękny, nostalgiczny wiersz.

Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

Zupełnie jak o mojej babci, też jej bomba ułupała kawałek domu
no a dziadek niestety wojny nie przeżył. Pozdrawiam

[tabakiera]

Są bardzo dobre fragmenty, np. ten o muszlach.
Momentami słowa, które nie pasują mi do emocji.
Materiał na świetny wiersz.