"kolumbowie"

[biegnąca po fali]

dziadek rozgniatał orzechy
w zaciśniętych pięściach
tylko siła

do wojny nie wracał
za to do kaczek
puszczanych na wodzie łódek

papierowe szybko szły na dno
a on wyrzucał sobie stracone szanse
i to że chleb spleśniał
zanim zdążył go ususzyć
na zapas

wydłubywał z drewna toporne anioły
bo nawet niebo nie jest idealne
mawiał

miłość wszystko wyolbrzymia
a jednak arka była za mała
albo może kataklizm zbyt wielki
by zejść na ziemię
wystarczyło wysłuchać
pominiętych przez komin

[AS...]

trzeba mieć talent, żeby coś takiego napisać...
Ewuś

[Lucile]

Bardzo mi się podoba, całość, wydźwięk, przesłanie, jak i nawiązanie do mojej ulubionej we wczesnej młodości lektury poruszającej powieści Romana Bratnego "Kolumbowie. Rocznik 20".
Mam tylko drobne zastrzeżenie do wersu "choć zbyt był niewielki", jakoś odbiega mi od wysokiego poziomu całości utworu. Ale to tylko moje zdanie. Nie musisz się nim sugerować.

Wiersz jest tak dobry, że zaraz poproszę Admina, by zamieścił na stronie głównej link do niego, jako moją polecankę.

Pozdrawiam
L

[biegnąca po fali]

ASie - jak już Ty coś wymyślisz...
Dziękuję.

Lucile - bardzo mi miło. Dziękuję. Nad wspomnianym wersem jeszcze pomyślę. W tym momencie nic nie przychodzi mi do głowy. Mnie tam akurat wszystko się zgadza. Treściowo. Ale brzmieniowo już niekoniecznie.

[Lucile]

Ewo, kiedy czytałam na głos, wiersz płynął mi harmonijnie i gładko. "Zahaczyłam się" tylko na tym wersie.
Oczywiście, nic nie musisz zmieniać, to tylko moje odczucie.

[biegnąca po fali]

Ale (w sumie) można i bez tego wersu. Wiersz na tym nie ucierpi. Raczej.

[zimny grog]

choć zbyt był niewielki

choć zbyt niewielki był

jakby lepiej się ułożyło. msz.
co do wrażenia po przeczytaniu w pełni zgadzam się z poprzednikami

pozdrawiam.

[tabakiera]

Mnie na kolana nie rzuca.
Ubogość ciekawych przerzutni.
Gadulstwo.
Dosłowność końcowej części (z kominami).

Przykład przegadania:

i to że chleb spleśniał
zanim zdążył go ususzyć
na zapas

- no przecież wiadomo, że wtedy robiło się zapasy. Po co to "na zapas"? Gdyby łączyło się płynnie z kolejnym wersem ciekawą przerzutnią, uzasadniłabym. Ale się nie łączy.

W ostatniej strofie włącza się nuta belferska, która każe wyłożyć czytelnikowi kawę na ławę.

albo może kataklizm zbyt wielki
by zejść na ziemię
wystarczyło wysłuchać

- tu środkowy wers można połączyć z poprzedzającym go i tym pod nim, jest to ciekawe i płynne.

Gdybyś poświęciła temu tekstowi troszkę czasu, mogłaby być perełka.
Jest w nim potencjał.

[biegnąca po fali]

Gadulstwo
Tab, ja wiem, że Ci z moim pisaniem nie po drodze. Szanuję Twoje zdanie. Alem uparta jak i Ty, więc będę się bronić. Jak na mnie jest to tekst wręcz ascetyczny. A czasu poświęciłam mu tyle, że zdążył mnie zniechęcić do siebie i pisania. Bo ja lubię szybciutko. I do następnego. Dzięki.

[skaranie boskie]

Przyznaję, nie na wyrost te pochwały, które przeczytałem wyżej.
Choć łyżka dziegciu dolana prze Tabakierę też zasłużona.
Prośba Lucile spełniona

PS. Kusi mnie, by spróbować pobawić się tym wierszem...

dziadek rozgniatał orzechy
w zaciśniętych pięściach
tylko siła

do wojny nie wracał
za to do kaczek
puszczanych na wodzie łódek

papierowe szły na dno
a on wyrzucał stracone szanse
i chleb
pleśniał zanim zdążył
ususzyć

choć niewielki na wyrost
strugał z drewna toporne anioły
bo nawet niebo nie jest idealne
mawiał

miłość wszystko upraszcza
a przecież arka była za mała
a może kataklizm zbyt wielki
by zejść na ziemię
wystarczyło wysłuchać
komina

Taka moja zubożona wizja - bez nadmiaru powtórzeń, chyba zbyt minimalistyczna. Ale przynajmniej spróbowałem... Mam nadzieję na wybaczenie.