"Ekspres do kawy" cz. XIX - Książki

[Alicja Jonasz]

do początku
do poprzedniego
W Sarniej Dolinie mgła. Tej jesieni przyszła wcześniej. Usiadłam na werandzie, tuż przy donicy z bukszpanem, w ulubionym miejscu dziadka, gdzie zwykł odpoczywać po skończonej pracy. Bujany fotel zdaje się skrzypieć jak dawniej. Dziadek pochylony nad książką w swoich cudacznych okularach wspartych na garbie nosa i starym, słomkowym kapeluszu przypominał mi trochę świątka z przydrożnej kaplicy.
Odkąd pamiętam, zawsze lubił gromadzić książki, co na starość przeistoczyło się w prawdziwą obsesję. Nigdy nie zdarzyło się, żeby wrócił z miasta z pustymi rękoma. Mogło nie być cukru, mąki, nawet kawy, ale książka musiała być. Za każdym razem przemycał pod marynarką jeden lub dwa egzemplarze. Przemycał w tajemnicy przed moją matką, a swoją córką, istną heterą, dla której książki były niepotrzebnym wydatkiem, stratą czasu, siedliskiem kurzu, krótko mówiąc - wylęgarnią wszystkiego, co najgorsze. Odkrywszy na półce kolejny tomik wierszy, opasłą powieść albo dramat, wściekała się na dziadka, a potem, kiedy odszedł tam, dokąd odchodzą wszyscy święci, i ja przejęłam po nim schedę, wściekała się też na mnie. Kochaliśmy książki niezależnie od jej humorów, bezwarunkowo, szczerze, uczciwie i z absolutnym oddaniem. Takiej miłości nie udawało się ukryć, gdyż demonstracyjnie zagnieżdżała się na półkach w gościnnym pokoju, wabiąc i oczarowując każdego książkowego mola. Czytaliśmy wszędzie - wiosną, latem i jesienią na ławce w ogrodzie, pod kruszyną, na werandzie, w polu i w lesie, zimą w kuchni przy ogromnym piecu chlebowym albo w warsztacie taty, gdzie cuchnęło smarem. W naszym księgozbiorze przeważały książki nowe, kolorowe, opatrzone pięknymi ilustracjami, jeszcze ciepłe, pachnące farbą, jakby dopiero co przywiezione z drukarni, ale nie brakowało też pozycji starych, wyszperanych na pchlim targu lub w antykwariacie - te fascynowały najbardziej.
Dziadek prorokował, że jeśli uda mi się przeczytać wszystkie, zacznę tworzyć własne, dopełniając w ten sposób księgozbiór.

Mgła gęstnieje.
I tęsknota wkrada się w serce...
do następnego

[eka]

Anulka po latach. Szukanie ciągłości. Bardzo ładny, wzruszający fragment.

W Sarniej Dolinie mgła. Tej jesieni przyszła wcześniej.

Kapitalne wejście w klimat wspomnień.

[Alicja Jonasz]

kawa, mmmm dziękuję, że czytasz

[eka]

Jak mam nie dziękować, że piszesz?:)

[Alicja Jonasz]

no po prostu, ciach... i nie dziękować

[eka]

Wrrr... Ty mi tu nie imputuj... obciachu;)

[Alicja Jonasz]

Z pokorą kulę uszy i oddaję się w ręce krytyki

[Gorgiasz]

I dalej...