Zapach kasztanów cz.II

[Alicja Jonasz]

do poprzedniego
Czasami o niej myślę. Mam wtedy ochotę napić się wódki, jakby te kilka kropel mogło cokolwiek zmienić, wypełnić pustkę po odejściu kogoś bliskiego. Pośpiesznie nalewam pełny kieliszek i salutując przed jej portretem, jedyną rzeczą, którą odkurzam w tym cholernym kurniku, wypijam duszkiem. Czekam chwilę, aż gorzki płyn rozgrzeje żołądek, a potem zaczynam rozmowę... z nią.
Tereska od dawna nie żyje. Pochowali ją wczesną wiosną pod wielkim kasztanem, tam, gdzie spoczywa jej mąż, jedyny mężczyzna, o którym mówiła, że może dać kobiecie szczęście, a który niestety okazał się zwykłym skurczybykiem. Zabiłyśmy go wspólnie, zatukłyśmy jak psa, w zemście za odebrane marzenie o szczęściu. Tereska uśmiecha się z portretu.
Znowu jest maj, pachną kasztany, a mnie serce pęka. Wczoraj przyśnił mi się Maksymilian. W tej swojej flanelowej koszuli w kratę i wytartych dżinsach wyglądał jak żywy.
Dziś postanowiłam znowu zabić, choć wiem, że śmierć zadana miłości to największa zbrodnia.
- Grzech - szeptała Tereska, klęcząc na zimnej posadzce kościoła.
Grzech? Gówno prawda! Miłości nie da się zabić. Miłość się odradza...

***
- Doktorze, od kilku dni nie ma z nią kontaktu. Dziś znowu uciekła nam do parku.
Westchnienie. Szelest nakrochmalonych fartuchów. Chłód. Niepokój.
Skąd te głosy w mojej głowie? Próbują mną zawładnąć. Zburzyć spokój. Nie, nie pozwolę im na to!
W moim świecie jest bezpiecznie i ciepło, pachną kasztany. Tereska maluje paznokcie. Ostra czerwień przyciąga uwagę. Maksymilian stoi w oknie i spogląda na wiewiórkę biegnącą parkową alejką...

[szczepantrzeszcz]

Dobrze, że wróciłaś do tematu.

Fragment, jak zgubiona kartka rozpadającej się książki. Podniosłem i odruchowo przeczytałem. Świat pędzi, a ja, na uwięzi służbowej, towarzyskiej, emocjonalniej i cholera wie, na jakiej jeszcze uwięzi, pędzę razem z wichrem świata. Niewiele wynika z tego, co powyżej, jednak zatrzymać się warto.

Niewiele wynika z tego, co powyżej...

Ale niebawem znowu zakwitną kasztany.

[eka]

Dobre, naprawdę dobre!