Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[tabakiera]

i nim się baw
baw się jak dziecko
i w ręce klaszcz
wypadniesz kiepsko
wypadniesz blado
wyjdziesz na szaro

lecz z wielką wiarą

[eka]

„(…) lecz z wielką wiarą przegrasz jak ja.”

z pewnej perspektywy
dylematy chorych na zwątpienia
ważą tyle samo
co zuchwałe pewności

wystawione na kosmiczny wiatr
który gdziekolwiek Powstałe zwiewa i upycha
pod rygiel nieoznaczoności

i przychodzi taki dzień lub noc
kiedy drogowskazy są zbędne
już wiesz że error 404 w nas

(serwer nie chce znaleźć żądanego pliku)
każdemu
tak samo blisko i daleko

wybór mocno drążony
sam sobie podmiotem
(tak naprawdę wcale nie bierze nas pod uwagę)
więc świadomie przyporządkowani
w centrum i na dalekich prowincjach
w symbiozie
współbudując korytarze i zakręty

wierzmy w to
co czujemy
w nic więcej

[tabakiera]

wierzmy w to, co czujemy
w nic więcej, kochanie.
ty bądź moją modlitwą,
ja będę czuwaniem
nad tym czasem, co teraz
i nad tym, co potem.
przeszłość zostaw za nami.
niech leży pokotem
i zastygnie, i milczy,
i chwili nie plami,

gdy spijasz resztki szeptu ciepłymi ustami.

[Lucile]

gdy spijasz resztki szeptu ciepłymi ustami

różne bywają sposoby odchodzenia
kiedy wielkie nic między nami

w przepoczwarzania ostatniej formie
mówisz - nie ma już nadziei
z chłodem przytulasz się do mnie
a oczy masz jakbyś się weselił

więc - do widzenia, do widzenia...

[tabakiera]

więc - do widzenia, do widzenia...
a może lepiej żegnaj, po prostu?
było, minęło, wszystko się zmienia,
z życia zakrętów zjeżdżam na prostą

i ty też zjeżdżaj, dokąd śle droga,
może najdroższa, ja tego nie wiem.
mówisz, że przykro? że jestem ostra?
dzisiaj po prostu myślę za ciebie.

[eka]

dzisiaj po prostu myślę za ciebie
to nic trudnego patrzę ciut dalej
nasz wrzód pulsuje odbarczyć trzeba
rozcinam zatem piekła i nieba

zjedziemy z ronda w dwie różne strony
nie warto długo kręcić się w kółko
skręcę na zachód - jedź na południe
nie jesteś winny zawiodła chemia

[tabakiera]

nie jesteś winny zawiodła chemia
ten stary belfer co w okularach
i w marynarze gdzieś z lat dwudziestych
czegoś nauczyć biedny się starał

i mu nie wyszło bo wodą kwasy
pomiędzy nami wciąż zalewamy
a nasze gęby niewyparzone
świadczą bezbłędnie

żeśmy tumany

[eka]

żeśmy tumany - i tu masz rację
czemuż kochana nie jechać razem
gdzieś tam się prężą nasze wakacje
na ciepłej plaży tylko we dwoje

robinsonowie bez telefonu
bez zobowiązań i bankomatów
rodziców dzieci babć i bez domu
wnet uciszymy Freudów i Jungów

kierunek - wschód

[tabakiera]

kierunek - wschód

słodycz i miód
wino i tan
miłosny stan
nie da spać dziś

no a mój Krzyś?

i znowu rym
męski ma prym

jasna cholera
nie będzie dzieła

a tak żem kuźwa pięknie zaczęła

[eka]

– A tak żem kuźwa pięknie zaczęła!
– Andziu kochana! Skończysz też pięknie
w moich ramionach jak miła,
wierna i cicha żona.

A teraz biegiem do USC, nigdy,
przenigdy nie będzie źle.
Słoneczko zimą uśmiechy śle,
bo podróż marzeń zaczęła się.

A teraz całuj! Ust, ud – nie żałuj,
daj wreszcie, daj!
(i włazi sam – rym męski – maj)
Cii... Andziu, cii... kocha cię Krzyś,
niegrzeczny miś...

Sza, kurtyna opada,
bo tak wypada.