Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[tabakiera]

kłamią że są inni – szuje!
a popatrz - żebra, miednica, ramiona,
wszystko jak u mnie, tak jak Pan Bóg stworzył,
reguły proste, kuźwa, niechaj skonam,
zanim popatrzę, zanim się obślinię,
cholera jasna - urwać łeb gadzinie,
podeptać, wyciąć, co tam ma nie takie.
zwyrodnial, łajdak! już się gapią gapie,
już krzyczą, drapią, już skandują, panie,
daj bata, splunę, odmówię różaniec
za zbyt powolne zboczeńca konanie.

[eka]

za zbyt powolne zboczeńca konanie
przy urnie za trzy lata
tłum wystawi rachunek
krzyczmy jak szef
hej wy – ideologie nie ludzie

zwyrole – drą się prawdziwi Polacy
pedałów i ich obrońców za kark
kopniakiem ładować do suk
robactwo wylęgło z nor
pełznie jak pleń
i brudną szmatę wtyka pomnikom
odkazić trzeba Tego
co kazał katolikom
rzucić kamieniem w lesby geje biseksy i transy
pod klucz ich
kopniakiem do celi
gdzie kijem od miotły
prawilna grypsera
dupy im będzie obracać

jęknął Bóg
czemu mam wybaczać

[tabakiera]

czemu mam wybaczać?
co ma łaska zmieni?
chcecie być zbawieni?
- czujcie się zbawieni.
chcecie w piekle siedzieć
na palącym tronie?
- a proszę, zasiądźcie,
załóżcie koronę,
tańczcie i harcujcie,
wyprawiajcie dziwy...

czy to ma znaczenie
z wyższej perspektywy?

[eka]

z wyższej perspektywy wszystko przecież kropką
matki-galaktyki jak drżące punkciki
włóczące się rozgwiazdy
w oceanach bytu
mniejsze niż atomy
cienkie śmieszne tomy
to my
bzdety-pierdolety
a szpadlem

i w piach

[tabakiera]

i w piach kolejne z ciach
dziecięca zabawa nad rzeką
kolejny obraz zbladł
zapadło się czarne wieko
cichutko
woda zbiera

miałam ja przyjaciela

[eka]

miałam ja przyjaciela
z mięciuteńkim brzuszkiem
i klapniętym uszkiem ale wziął go czas

miałam też zagrodę i studnię i wodę oraz lichy płot
pod sztachetą żmiję
teraz są niczyje

miałam wcześniej siebie i podróże w niebie
i rozległe pole chabry las kąkole
lecz rozpełzł się świat

[tabakiera]

lecz rozpełzł się świat:
rozlazł, porozbiegał,
może szuka nas,
może czasu trzeba,
ale mija czas,
z czasem i ja minę
opieszały świat.

zbity w jedną zimę.

[eka]

zbity w jedną zimę daleko wśród gwiazd
będzie jak kometa powracał mój świat
jeśli runie w słońce
i w światło się zmieni

zostanie na zawsze w kosmicznej przestrzeni

[tabakiera]

zostanie na zawsze w kosmicznej przestrzeni
jak zwierzę w klatce. nigdy się nie zmieni,
nigdy nie wyjdzie, nigdy nie wyrośnie.
puszka Pandory zamknięta radośnie
- nie ruszaj, nie kuś, nie patrz, nie dotykaj.
niech sobie siedzi, niech nawet nie wzdycha.

[eka]

Niech sobie siedzi, niech nawet nie wzdycha,
największy leń. Ty za aktywność, bo jakże inaczej,
się ceń, ceń, ceń! I się zużywaj, pędź gubiąc oddech,
pośrodku nocy łap nowy dzionek. Zyskasz coś na tym?
Przyciągasz koniec.

Każde spełnienie robal nam toczy.
Przeżre je w niebyt.
Nie dąż do mety.
Nie karm bydlaka, co szybko kończy.
Myśląc o szczęściu, rozciągaj sen.