Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[Lucile]

Od człowieka
nie oczekuj zbyt wiele,
choć zaklina, że dzień, w dzień,
zapewni ci niedzielę.

Od takiego
zmykaj jak najdalej,
nawet jeśli nie posmakujesz
wcale
karesów podszytych obłudą.

Zwłaszcza wtedy, kiedy się okaże,
że przyjaźń była tylko marną
ułudą.

[Lucile]

ułudą ci byłam marą nocną upiornym majakiem
nad ranem
gorącą tęsknotą nieujarzmionym
pożądaniem
przekleństwem pragnień warczących niespełnionymi
obietnicami
w lodowej niezgodzie pomiędzy
nami

na zgliszczach miotasz się w szalonym tańcu
lepiej zawróć odrzuć przeklnij lub idź dalej
nie zwiążesz kiedy pęknięty łańcuch
przecież wiesz nie kochałam cię wcale

[tabakiera]

przecież wiesz nie kochałam cię wcale
Ale owszem, w tym karnawale
miałam maskę przecudnej markizy.

Były tańce konkursy i quizy
przytulanki, wiadomo - pod ścianą
zniesmaczone matrony - ty panem,
ja królową ci byłam noc całą.

Czy kochałam? Daj spokój, człowieku,
jak się bawić, to bawić, bez grzechów
i bez wyznań i planów na lata.

Nasza pamięć jest teraz bogata.
Dzień chwytałeś z porankiem w gratisie,
teraz żegnaj - nie balem jest życie!

[eka]

teraz żegnaj – nie balem jest życie
to tylko lek na dobro i zło
czas krótki i zmiana
eliminacja
faza półtrwania
half-life
bardziej metoda niż eksperyment

[tabakiera]

bardziej metoda niż eksperyment
w fazie półtrwania - a czas ucieka:
robią się zmarszczki, rosną oponki...
się przepoczwarzasz.

lepiej nie zwlekaj

zanim poczwarą straszną się staniesz,
wykonaj tyci szalony taniec

[eka]

wykonaj tyci szalony taniec
zanim na kartce przyjdzie ci lec
kiedy zabraknie wierszy jak dzieci
(bo nam odlecą w nieznany świt)
cóż nam zostanie

skończony taniec
szczur kot i śmiech

[tabakiera]

szczur kot i śmiech
związany wór
na szyi sznur
pereł perełek i koralików
myśli skojarzeń mało
bez liku
stłamszonych wątków przegniłych zwojów

powolne zejście z placu
w pokoju
albo na sali białej i czystej

brakuje tylko wody ognistej
czarnych jak smoła włosów - bo siwe
jest nazbyt ciche i zbyt cierpliwe

[eka]

jest nazbyt ciche i zbyt cierpliwe
aby w przeciętność mogło się wbić
łagodne słońce z przełęczy Mędrca
które nie sparzy lecąc w nasz mrok

ze wszystkich twarzy najspokojniejsza
z miliardów dłoni najgłębsza garść
jakże niewielu umie stąd brać

bądź bliżej
częściej dotykaj serca
bo całe jesteś z dobra i piękna

[tabakiera]

z dobra i piękna
z ciepłych kryształów
i z zimnych ogni tworzył się Bóg
a potem zniknął
wśród wielkich cnót

na śmiertelników
zrzucił marzenia

któż cnót niewieścich dziś nie docenia?

[eka]

któż cnót niewieścich dziś nie docenia?
taki co kompleksów nie ma
oraz w sobie domowego
lenia

wyróżnia go mądrość myślenia