Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[tabakiera]

dałeś szczęścia łut i szczyptę siana
- z wiązką ciasny but, dana, twoja dama
nie ma siły iść, pląsać też nie może,
pałac miał tu być, a jest chlew w oborze.

[eka]

Pałac miał tu być, a jest chlew w oborze!
– żona w krzyk. – Chcesz wojny na noże?
Mam dość! Rozwodem ci grożę! Mąż w płacz.
– Wybacz nygusowi, odpuść próżniakowi.
Nie rozdzielaj nas.

Czy kajanie się męża w czymś żonie pomoże?
Czy da szansę leniowi, czy nikłą nadzieją
relację uzdrowi?
– Łap leserze ścierki, odkurzacz i mop!
Po chwili, na szczęście, serwuje mu kop.

Wieczorem, w dzień pierwszy weekendu...
jak będzie w oborze, jak myślisz, co będzie?
Zanurzy się miłość w czystym happy endzie.

[tabakiera]

Zanurzy się miłość w czystym happy endzie
cudna Świtezianka zaraz po weekendzie.
Kiedy end nadejdzie, nowy week nastanie,
no a z każdym weekiem kolejne rozdanie
i kolejne endy, tak w koło Macieju.

Chciałoby się zmienić, ale braknie celów
i braknie celności w zbyt szybkim wyborze.

Tu patron rozwagi tylko pomóc może.

[eka]

tu patron rozwagi tylko pomóc może
rusałce się przyda Metyda prastara
bo każdy psycholog weźmie od niej drożej
a kochance Zeusa wystarczy... tatarak

nad pachnącą ofiarą
przy ulotnej smudze
bogini osądzi
roztropnie wybierze który gość przeklęty
a z którym da się przeżyć nie tylko weekendy

więc kogo i dlaczego Metyda wybrała
a szczęśliwa rusałka do śmierci kochała
: ) : ) : )
napisze Tabakiera bo podsłuchiwała

[tabakiera]

napisze Tabakiera bo podsłuchiwała
- wcale nie napisze, bo się załamała
na wieść o połkniętej przez boga kobiecie.

wstydź się, gromowładny, wstydź, że w twoim świecie
mnóstwo nienawiści. okrucieństwo, zmowy!
szykany nadajesz, rozsierdzasz narody!

uważaj! Antena wyłazi ci z głowy!

[eka]

Uważaj! Antena wyłazi ci z głowy!
Już wiem, tyś robot! Na wszystko gotowy.
Kosmici cię przysłali z Proxima Centauri,
wiem to z internetu, od niejakiej Darii.
Zanim tu przylecą wasi konstruktorzy,
ludzie mają cierpieć, chcecie piekło stworzyć.
Armagedon na pewno kosmici zgotują,
a teraz co potrafią, robotami psują.

Lecz wiedz, nie pójdzie wam łatwo.
Spływacie po Styksie ateizmu trawą.
A kiedy przylecą ci wasi „bogowie”,
android Terminator dzień sądu zapowie.
Błysk będzie i koniec, czas anihilacji.
nicośćnicośćnicość
Milczenie bez spacji.

[pallas]

(Dzięki za inspirację eko i tabakiero)

Milczenie bez spacji
poruszyło się w przestrzeń
przez okna i drzwi.

A twarze uchwycone w kadrze,
przechadzają się przez ogród pikseli.
W nim stos skryptów wygiętych w haki
i zaciśniętych w żelazne ogniwa.
Z nich łańcuch wykuły:
demokracje, nauki, wiary
i oblekły nim Promepimeteusza.

Szczęk głuchy się niesie po ogrodzie pikseli,
patrzą awatary i kręcą głowami:
tak, nie - nie, tak.

Trzy siostry na plecach Atlasa,
który za mgłą wieszczą,
wierzy w odnalezienie i wie o odnalezieniu
Noego - złotego ogniwa.

[eka]

Noego – złotego ogniwa – szukam niepotrzebnie.
Nikt mądry nie powie: Początek nas zmieni.
Ani żaden sprawiedliwy, ani nieskazitelny,
co uliczki i lasy przemierza cicho jak powietrze.

Rozłupać historię? W niepamięci dać się skuwać od nowa?
Kolczaste, szare ogniwa.
I zgrzyt Łańcucha pod skałą

[pallas]

I zgrzyt Łańcucha pod skałą,
i orzeł krążący nad szczytem
od wschodu do wschodu
próbuję opowiadać,
ale zawsze się toczy
w tym samym kierunku
by ogniwa ukruszyć
i wykuć je w ciszy
cymbału brzmiącego.

[eka]

Cymbału brzmiącego kiedyś nie usłyszę,
ale już teraz wsłuchuję się w ciszę:
(...) przyjdzie to, co jest doskonałe,
zniknie to, co jest tylko częściowe,
nasze niepełne, skąpowymiarowe.

Czasem przyszłym karmiona,
otwieram ramiona na drogę, niebo i drzewa.
Listopad wszystko wyśpiewa.
W tym szarym lesie, w tych nagich brzozach,
zlewa się piękno i groza.