Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[eka]

Warto było? Nie warto? Czy trzeba oceniać już teraz?
Przyjdzie ten wieczór, położy zachód obok fotografii
na kawałku nieba. W granacie i bieli,
z kamienną latarnią. Każdy tu ma swoją.
Nie zgaśnie.
Popłyniesz odpowiedzią, w rzece bez powrotu
najważniejsze nie tonie.
Jest nurtem.

[tabakiera]

Jest nurtem samym w sobie stos pustych butelek
baterii niedopałków puszek waty pieluch
jest nurtem nurt zasłania i pożera rzeki

koryto zamieniło się w śmierdzący chlewik

[eka]

koryto zamieniło się w śmierdzący chlewik – mówi
bez podtekstu kucając pod moją hinduską lagerstroemią
najdłużej kwitnącym krzakiem świata
cztery miesiące non stop w ciemnoróżowym kolorze

do dupy to wszystko – celnie rzuca – podcierając się
jednorazową chusteczką (z którą nie za bardzo wie
co ma zrobić bo kibel daleko a koryto za przecznicą
porzuca więc ją obok dorodnie skręconej kupy) i wstaje
i stoi z gołą pupą influencerka sekundę może dwie

po czym wyjmuje z kieszeni czarnych porciąt
obowiązujący sposób na życie... filmuje i wrzuca
swoją story na instagram bez wersów – dokument w kanale
ogrodu po lobotomii – wypisz wymaluj – ściek z prawdy poezji
zdeflorowana chusteczka śmierdzące gówno i blade litery cztery

[tabakiera]

blade litery cztery cholera co znaczyć miały
blade jak usta trupa jak nić wplątana w paragon
przechowywany na dowód zwielokrotnionych wydatków
gdy jeszcze próbowaliśmy być jednością kisząc się w ciasnej piwnicy
naszej willi pod miastem

na przymarzniętej pryczy powstawał wiersz poemat epopeja i oda
wszystko na raz powstało - potem wezbrała woda
potem spalił ją ogień a z ogniem zgasło wszystko

tylko cztery litery
siedzą na stanowisku

[eka]

na stanowisku absorbenta ciemnej materii
wolfram wapnia bawi się doskonale
ileż możliwości w tym basenie z hektolitrami
najczystszej wody świata

codzienne interakcje z niewidocznymi cząstuniami
zaostrzają jego zmysł obserwacji
i poczucie humoru
wiadomo
banalne go miną – nie ten poziom przylegania
ciepłe – koduje przez chwilę
zimne poddaje doświadczeniom
i śmiech nad kwantowym mikroskopem

taka karma
niech się uczą
zanim przez niego przelecą

[Lucile]

Przez niego przelecą wspomnienia i żale.
Nie oglądaj się, zostaw go, płyń wytrwale
dalej pielgrzymie
z tobołem niepopełnionych grzechów.
A kiedy nurkowanie w kałużach wspomnień skończy się bólem głowy,
nie rozpaczaj
- nie musisz być dobrym żeglarzem -
wystarczy… że piekło zastygnie od mroźnego oddechu.

[eka]

oddechu pierwszy
przez wargi umazane śluzem
nad nieodciętą pępowiną
dałeś mi nowy świat

bez dotyku najdelikatniejszego z możliwych
odeszły wody
a ty
wypchnąłeś z krtani ostatnie krople
dlatego moje słowa
oddechy pełne zadr
są jak ryby wyciągnięte na brzeg

[Lucile]

Na brzeg, na tamten brzeg szybciej, szybciej,
czy nie czujesz na plecach oddechu wielkiej fali
śmieci niepotrzebnych słów? Te niewyartykułowane
ranią. Nawet zabliźnione pozostawiają sine szramy.

Więc na brzeg, na brzeg,
a tam w tatarak zanurkujemy w niepamięci
zapętleni w namiętności rzemyk.

[eka]

rzemyk wcześniej był żywą skórą. na przykład
ściągniętą z człowieka. sino-bladą
i podkrwawioną. czy wiesz że garbowano
już w neolicie? koniecznie odwiedź
Muzeum Skóry w słonecznej ojczyźnie
przemyślnego Don Kichote. nie przeżywaj.
w czasie mizdrowania tkanka nic nie czuje.

ale to jeszcze nic. naprawdę nic. za 55 złociszy
w najbliższym wrześniu zachwycą nasze oczy
oskórowane eksponaty profesorka Hagensa
zainstalowane obok wrocławskiej Hali Stulecia.
na pewno namówią do witalnego i szczęśliwego
życia (ciekawe... zutylizował ich skóry
czy wykorzystał – sprawdź)

my też potnijmy się w miejscach widocznych
wygarbowane pasemka zerwane z czoła
zwiążemy i skończy się pojedynczość

[tabakiera]

zwiążemy i skończy się pojedynczość sznurowadeł
są myśli rzeczy i czyny które muszą mieć parę
rękawiczka
oko
półkula

ja i ty


pomiędzy nami i
drętwe śpi