Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[eka]

obfitością plonów rolnik się napawa
nie sprzeda... wrzuci w morze śmieci
już kąsa dno
szkaradnica
napuchnięty plastic-mózg
co ma i co się da
wyjaławia
chciwy esprit – zbiorczo homo chemicus
w istocie erectus-imbecylos
biegnie
w powietrzne pochówki
pod obojętnym słońcem oprawia się w niepamięć

czas jak sęp nad jego plonem

[tabakiera]

czas jak sęp nad jego plonem
musi skończyć, co skończone
i dokończyć, co zaczęte

raz powoli, raz z rozpędem
rozwiewa, tłamsi i dusi

z czasem wygrasz, kiedy skusisz

[eka]

z czasem wygrasz kiedy skusisz
opuszczenie każdej drogi
wycofanie siebie w sobie
jeszcze dalej można tutaj
zniknąć wszędzie
chcesz przyspieszyć
laur bez myśli i bez twarzy
można
czas jest w: poznaj doznaj
krótkotrwałe

chłoń wraz z bólem
albo
zostaw jego marność

[tabakiera]

zostaw jego marność gdzieś na skraju drogi
ciesz się słońcem kwiatem
błahostką
powietrzem
przestrzenią
bezczasem
i nie wiem czym jeszcze

[eka]

i nie wiem czym jeszcze byłam
może miejscem
(miejsce miejsce gdzie jesteś?)
– dziwką – sączyła ona
nieważne ważne
to wszystko
piątego maja przed dziewiątą
słońce zalało przedział
ulegliśmy rozbrykanej fali
jej grzywa ścigała się z podmiejskim pociągiem
i tylko dla nas
ponad głowami oślepionych pasażerów
pachniała pomarańczą

[tabakiera]

pachniała pomarańczą bulką z cynamonem
wiatrem jak o poranku szeptał czułe słowa
kiedyś gdzieś tam na plaży wśród fal rozmarzonych
o tym co łagodnością muska chce czarować

pachniała górską halą trawą wśród pierwiosnków
ciepłym pragnieniem mleka drogą umajoną
wędrówką gdzieś na szczyty szumem wodospadu

pachniała i przestała gdy została żoną

[Lucile]

Pachniała i przestała gdy została żoną, lecz nadal
daleka, niezdobyta... Nadaremnie wyzłociłeś
złotym krążkiem.

Uwierz,
nic z tego - chociaż pod zmysłowo nabrzmiałą
korą zieleni się szmaragdowo,
tej wiosny
nie czekaj na pędy.

[tabakiera]

nie czekaj na pędy, gdy w jałowej ziemi
zostały tylko chwasty i dzikie maliny.
patrz- mgły zatarły linię horyzontu,
a czas zżarł bezlitośnie uroki dziewczyny.

[eka]

...a czas zżarł bezlitośnie uroki

dziewczyny w okolicach pięćdziesiątki
nerwowo studiują mapę skóry
zachodu w niej więcej...

puchną
kremy maseczki liftingi
spod chirurgicznych noży wyłazi
fałszywa barwa masek
urok gabinetów figur woskowych
a przecież
przychylność czasu wyłącznie
na gorącym równiku serca nie ma końca

[tabakiera]

na gorącym równiku serca nie ma końca,
tam się możesz wysmażyć, zaparzyć, marząca
zapomnisz o liftingu, meetingu i gwarze.

kiedy nadejdzie wieczór, noc ci drogę wskaże
do zimnego pokoju, gdzie wrócą wspomnienia.

warto było? nie warto? czy trzeba oceniać?