Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[tabakiera]

przesoliłam ziemniaki płacząc nad tym wierszem
a w domu nie mam soli
zabrakło też chleba
łzy najlepszą przyprawą
kiedy w chacie bieda
i tylko małe myszy
szczury i prusaki
szeleszczą za komodą

idźcie precz robaki
niewierni przyjaciele
rycerze z Auchana

idźcie precz
grzecznie mówię

wystrzelam was z rana

[eka]

wystrzelam was z rana albo zamknę w klatkach
– grozi desperatka

wyjdź z cienia mój książę oczaruj bidulę
aby zaoszczędzić
pogłaszcz ją po główce

i do Zamku uprowadź (tego na Starówce)
wszystko co się rusza o świcie pobije

[tabakiera]

wszystko co się rusza o świcie pobije pierwszy promień słońca.
świat umrze z gorąca. świat umrze od światła, od wiecznych przebudzeń,
stwórca ma już dosyć, stwórca się już nudzi, bo wkoło Macieju, bo pieśń wciąż ta sama
- kładziemy się na noc, powstajemy z rana,

a on jak cieć stary w przymurszałej budzie
zna już każdy szczegół, nie dziwią go ludzie.

[eka]

zna już każdy szczegół nie dziwią go ludzie
że najpierw w nich lęk
a z jego pędów (o ironio!) siła
wraz z groźniejszą bliźniaczką
każe

być przetrwać tu

do czego potrzebna Jego skryta miłość
jeśli w niej
Coś zabiera oddech
zderza gwiazdozbiory
i pożera słońca

czemu pytasz
przecież wiesz – mruczy ciepły zwierz

[tabakiera]

przecież wiesz – mruczy ciepły zwierz
- w moim futrze zatopić się możesz.
tutaj znajdziesz i spokój, i ciszę,
swym spokojem do snu cię kołyszę,
swym pazurem przed plagą obronię.

życie teraz, nie jutro w nas jest,
żyj instynktem, żyj chwilą, gorącem
z naszych ciał. a za oknem jest deszcz.
cicho szumi i pluszcze, wiatr też
nas nie porwie. no chyba, że chcesz.

[eka]

nas nie porwie no chyba że chcesz (ja nie!) w ten rejs
na łajbie – a żagle postawione na sobie wciąż
łopocą pod wiatr

jednorazowa żaglówka na akwenie tylko tu i teraz
nie opłynie dnia i nie zaufa nocy
spójrz

zgorzkniała dryfując pod wieczór

[tabakiera]

zgorzkniała dryfując pod wieczór
a przecież jeszcze nie północ
szkoda godziny
każdej
dziewczyny
jak u Kopciuszka
pantofle na nóżkach

i w piach

[eka]

i w piach jej zmartwienia bo wszystko się zmienia
sierotka jak piasek z materii gwiazd
umordowany nasz rzeźbiarz czas
pod jego dłutem nic nie umiera
nicości nie ma

przeistoczenia przeistoczenia
nowe wrażenia
przeczuciem patrz

[tabakiera]

przeczuciem patrz

miałam przeczucie że to uczucie
większe niż Ziemia
ponad stworzenia
po prostu cud
(nie nie pandemia)

zwaliło z nóg
jak słodki miód
jak pieprz i soda

byłam tak młoda
taka naiwnie
przeczuwająca

i taka głupia
jak pupa brzdąca

[eka]

jak pupa brzdąca wpadnie w pokrzywy
to buzia płacze i słychać krzyk
ale hormony równać z przeczuciem
jest w pewnym wieku po prostu wstyd:)

już nie namawiam
i nie poprawiam
lecz dobrej nocy pożyczę ci:)