Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[tabakiera]

tak działa anioł stróż:

kawa herbata
monitoring
gdyby zapomniał
się przypomni
przewinie film
grzech udowodni

a teraz przysnął
szlaban w górze
a myśli stróża
w srebrnej chmurze

wjeżdżaj ferajno
będzie biba
jakiś tu diabeł
by się przydał
i jakiś ogień
i zagrycha

graj boska muzo
czas umyka

[eka]

czas umyka – a skąd
taki piękny wieczór
kapsuła przecina atmosferę
zaraz wylądują
otwieram okna i drzwi
time tkwi
odkłada się w winien
i ma

zbiorowe konto
chwila na chwili zrośnięta z poprzednią
że nie oderwiesz
każde rzeczywiste od razu
wbite w byłość i rośnie
(jak najdłużej umierające słońce)
w COŚ szczelnie bezwzględnego
nad zerem
trwalsze od wszystkich dzieci grafenu

myśl jak laserowa wiązka
przecina nieludzki zrost

zawsze tylko kopie
pozawymiarowe fantomy
ech odpuść Mu ewo
znowu nie pojmujesz

[tabakiera]

znowu nie pojmujesz znowu bunt się rodzi
- co mnie tak naprawdę wspólna myśl obchodzi?
Nie chcę być ogniwem w ogromnym łańcuchu
jakichś pętających się w zaświatach duchów.
Duchy niech śpią wiecznie, albo niech ich nie ma.
Teraz jest istotna nasza matka
chemia

[eka]

chemia jest głu... – chudzina małolat
na molo biegnącym w jezioro
traktuje sprejem dechy nad głębią
klepię w plecy – ej, czemu?
pokazuje dryfujący plastikowy woreczek
– połknie ryba i zdechnie

mokra i przeszczęśliwa
podnoszę pokrywę żółtego kontenera
podskakuje i wrzuca sztuczne ścierwo
śmieje się
– byłem szybszy

[tabakiera]

– byłem szybszy byłem śmielszy młodszy byłem
zostawiłem przegoniłem popłynąłem
ty mój synu jesteś piękny i rozkoszny
powiem przebacz
nie przebaczysz
więc rusz tyłek
na świat popatrz moim okiem i pragnieniem
i na matkę już nie zerkaj jak w obrazek
to jest życie nie katechizm a sumienie
trochę gryzie
nie za bardzo
to przypadek
że rozmawiam teraz z tobą poprzez wersy
zobaczymy jak pożyjesz co przeżyjesz
i czy będziesz od tatusia
ciut ciut lepszy

[eka]

ciut ciut lepszy grymas
obojętniejesz – piekli się buk
ciężar spełzł pod język
więc farsa

reżyser
łachudra bezczelnie inteligentny
celuje w makrodetal
nie uciekam

laboratoryjna mysz wybiega z labiryntu
i zżera scenopis thrillera
(kapitalny wątek – nie sądzisz?) kadruj
zbliżenie

[tabakiera]

zbliżenie
ugryzienie
krzyk frajera
mysz rośnie
mysz się wspina
mysz szczurzeje
tak cicho
tak piskliwie
zmienia dzieje

[eka]

zmienia, dzieje się zmiana. od początku
deficyt stabilności. asymetria,
pani nasza, wypluwa półpotwory,
ćwierć anioły, na wrzask,
na gorycz. zmienia nas.

w ukrytym laboratorium
genialny szczur i mysz z niezłym IQ
znają wynik przyszłych eksperymentów
taka karma

[tabakiera]

taka karma jaka wiara
taki koszmar jaka mara
całość składa się z jedności
- taki szkielet jakie kości

[eka]

– taki szkielet jakie kości – rzekł patolog
samobójca już w przeszłości
niech studentka się rozgości
i popatrzy

kopiec duży
zanim niebo się zachmurzy
wyciągniemy szkielet geja
(mrówom zawsze zawsze mało)
cały goły cały gładki
wnet zobaczysz
powiesz śmiało – siema ściema
wszystkie homo to gagatki
wstydem płoną biedne matki
i ojczyzna lamentuje
duch wasz truje

czas na finał
już z mrowiska go wyjmuję
policz kości

kłamią że są inni – szuje!