Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[tabakiera]

wraz z latem ginę, znikam z obrazka.
noc taka długa, noc taka jasna,
w dzień będziesz śmiesznie ślizgał się, idąc
po świeże drzewko. chyba jest zimno.

chyba też smutno, ja tego nie wiem.
przecież zniknęłam wraz z pierwszym śniegiem.

[eka]

przecież zniknęłam wraz z pierwszym śniegiem
odciął mi niebo
bez ciebie spałam
z lawiną zeszłam w połowie czerwca
biel na Kasprowym jak ważkożerca
zmiażdżyła wszystko
pamięć i ciało

widzisz kochany nic nie zostało

[tabakiera]

widzisz kochany nic nie zostało
długo szukano długo tropiono
psy nie pomogły ni poświęcenie

uświęć pamięcią własne cierpienie

[eka]

uświęć pamięcią własne cierpienie
czasu masz mało
życie – lot krótki
rozbije smutki o krawędź cienia

każdą bolączkę na kartki przenoś
bo może kiedyś
bo może ktoś
z dobrej planety oczy wytrzeszczy

że mogłaś wszystko
a później nic

i powie szybko – dla nas tak nie chcę
dość utrat dość
spłakanych lic
w złej siąpawicy będziemy mali

spakuje radość
silnik odpali
w kosmos ucieknie z krainy dreszczy

[tabakiera]

w kosmos ucieknie z krainy dreszczy
bo tam byt lepszy bo tam grunt lepszy
ziemia żyźniejsza zboże złocistsze
śpiewy głośniejsze ciche dni cichsze

tam wszystko cudne i wszystko nowe

chyba upadłeś chłopie na głowę

[eka]

chyba upadłeś chłopie na głowę
stąd to gadanie chwyty nie nowe
powtórka żalu zazdrości tony
przekaz pretensją nędznie zrobiony
tyś uwalony

finezji zero bezsilność wyje
naostrz rozumek popatrz na żmiję
jak cicho pełznie jak szybko kąsa
nie prowokuje a tyś jak osa
natrętna bździągwa

packa wystarczy skończę bzykanie
żałosne bździny więc nie nudź więcej
zrób mi śniadanie

[tabakiera]

zrób mi śniadanie na ciepłej plaży
w słonecznym ogniu niechaj się praży
piękna prażanka i warszawianka

zrób mi kolację nie czekaj ranka

może gdzieś w lesie może na łące
zrób podwieczorek jeszcze przed końcem
tego poranka i tego świtu

zrób mi posiłek z naszych tu bytów
a jeśli nie chcesz sprawię ci pranie

prawdziwe pranie w śródmiejskiej bramie

[eka]

prawdziwe pranie w śródmiejskiej bramie
w przyszło sobote nie dla haseny
drakie poważno ja ci odstawie

w karczek dostaniesz zobaczo gapie
w prywatnem kino sztukne honory
rozdziejesz morde gdy zadam grabie

pirog uszkodze tak jak facjate
zamów karaban tromiarz na Woli
tu Praga je

tu genius loci

[tabakiera]

tu genius loci
tu się opłaci
zarobić w michę
rozwalić brykę
struć się pyzami

nie bądź frajerem
tryskaj bajerem
zbrataj się z nami

jesteś po pracy znojnej
w naszej ferajnie hojnej

nie całkiem
ale prawie
zakochaj się

w Warszawie

[eka]

w Warszawie tężeje pamięć
czas mocno trzyma się miasta
nie opuści ludzi w kanałach
na Pawiaku i w getcie

byłe przerzuci w dzisiejsze
odwróci wektor przyszłości
czas warszawski – obrońca
najdzielniejszych na świecie