Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[tabakiera]

Sza, kurtyna opada,
bo tak wypada,
bo szkoda gadać

jak Andziuni urósł brzuszek,
jak jej Krzysio szukał uciech
po wsi, w mieście, na straganie,
jak skończyło się kochanie,
jak zaczęło się oranie....

po co ci to wiedzieć, panie?

lepiej zasłoń uszy, oczy,
myśląc że świat jest uroczy.

[eka]

myśląc
– że świat jest uroczy
i zaraz odwrotnie (po jasnym czasie
po dobrej chwili)
– jaki on zły

nie zabijaj motyli
najważniejsze w tym świecie jest
że... jest

mogło nie być go wcale

[tabakiera]

mogło nie być go wcale
a popatrz jak przylega
do mnie
do ciebie
do świata

mogłoby go nie być
gdyby nie ten wieczór
gdyby nie ta burza
gdyby nie mój strach
i twoje ukojenie

[eka]

i twoje ukojenie
biała szczepionka – mgła
a w niej nie mieszasz
dobra i zła

a za mgłą
pod gorejącym słońcem
jest pustynia – w piachu
głodny wirus się zwija

nie biegaj boso

[tabakiera]

nie biegaj boso dziewczyno
boso nie biegaj
pamiętam jak wietrzną nocą
poszłaś do nieba

co wieczór nasłuchuję
stojąc przy oknie
tak zimno i tak obco
może nie zmokniesz

może dobry pan Jezus
przywdział ci butki
dał kurtkę dał sukienkę
odebrał smutki

pomóż mi dobry Boże
wszak jesteś wielki
daj znak że jest jej dobrze
że już nie cierpi

[eka]

Że już nie cierpi,
nie łka kruszyna,
nie stoi sama
wśród gwiazd...

Śmieje się Bóg:

Z Orszulką biega
po moich słowach,
słońca się uczy,
czekać nie musi
mój cud.

[tabakiera]

mój cud się zdarzył
wczoraj wieczorem
czekałam długo

przyszedł nie w porę

przyszedł po cichu
stanął na palcach
w pas się ukłonił
chciał tańczyć walca
i czekał
czekał
aż go usłyszę
potem się wtopił
w śródmiejską ciszę

może go spotkać jeszcze się uda

lecz najpierw trzeba uwierzyć w cuda

[eka]

„Lecz najpierw trzeba uwierzyć w cuda.”

Czemu jest coś?
Skąd coś – to najpierwsze – się wzięło
i rosnąc,
i spadając lawiną kosmosu
pytanie to postawiło?

Z nicości w byt.
Biedronkę w świat.

Czemu jest coś?
A gdyby niczego nie było?

[tabakiera]

A gdyby niczego nie było?

byłoby inne coś
wszystko bez nas by było
i działoby się wszystko
w wielkim bezkresnym niczym

niczym byłoby wszystko
dla tych którzy są nic

[eka]

Dla tych którzy są nic – jest coś.
Czas przyszły – cud spakowanych
chwil. Na długą drogę.

Bo w horyzoncie zdarzeń wciąż tłok.
Wszystko się ciągle zaczyna.
Będą-Są-Byli.

Z nowych mężczyzn i kobiet.
I to, co jest w nas,
będzie nimi.

A nicość? W Ogromie Początku
zaraz się skończyła.