Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[eka]

wszak dla słów kilku jeszcze tylko żyję
a kiedy mnie złożą w mogiłę

poezją smaku rozkwitnę
w brzuchu zacnych robali
niechby więc tylko...
(Boże broń!) mnie
krewni nie skremowali

[EdwardSkwarcan]

w brzuchu zacnych robali
niechby więc tylko...
(Boże broń!) mnie
krewni nie skremowali

na czym Ci zależy
gdy w sześcianie leżysz

chwileczkę pomarzysz
śpiąc w ciszy witrarzy

musisz uszy zatkać
bo obudzi składka

potem głucha cisza
bedzie nas kołysać

żeby chwast nie urósł
kołderka z marmuru

[eka]

kołderka z marmuru
i pod nią sen wieczny

to ważne aby przed nim
zachłysnąć się życiem

ziarna łowić w plewach
cieszyć się ich wzrostem

o sobie myśleć najmniej
niech życie jest radosne

[EdwardSkwarcan]

niech życie jest radosne
mimo tylu już wiosen
udając czas niewiedzy
przyplyw lata znów przeżyć
prosząc chwilę za bezcen
- daj mi proszę raz jeszcze

[tabakiera]

daj mi proszę raz jeszcze
nie odwracaj się proszę
czy nie szkoda ci miły
naszych burz naszych wiosen
czy nie szkoda jesieni
ciasta gruli i chleba

w pojedynkę przy stole
będzie smutno
więc przebacz

[EdwardSkwarcan]

będzie smutno
więc przebacz
zimne jutro
miast nieba

ciągle boli
mnie głowa
owce policz
i przebacz

seks nieważny
w tym wieku
więc się zamyśl
i nie truj

przykryj kocem
mi dupę
i głaszcz dotąd
aż usnę

[tabakiera]

i głaszcz dotąd aż usnę zimną ciemną płytę
szorując ją ogrzewaj swe niezapomnienia
aż wypalą się zniczem i już nie usłyszę
ni dziękuję ni kocham ni spadaj ni przebacz

widzisz usnąć nie mogę to chyba jest czyściec
twoje łzy ocieplają me skostniałe dłonie
twoje myśli nie dają moim myślom wybiec
sądziłam że to koniec ale to nie koniec

to dopiero początek rozkładu na części
naszych bytów splątanych rozwiązać je trzeba
mnie życie już nie kusi ciebie śmierć nie nęci
więc nijak nam nie uda się dosięgnąć nieba

proszę pozwól mi zniknąć szoruj bracie szoruj
szoruj do domu żony syna córki wnuka
ja spróbuję tu zasnąć nie wadząc nikomu

zaklinam się na życie - nie będę cię szukać

[EdwardSkwarcan]

zaklinam się na życie - nie będę cię szukać
mówisz choć w to nie wierzysz przecież wam tak pisze
lubicie słuchać pirdoł szeptanych do ucha
i gadać jak najęte - jak wytrzymasz ciszę

[tabakiera]

i gadać jak najęte - jak wytrzymasz ciszę,
kiedy w samotnym trudzie wejdziesz na wyżyny?
Staniesz, wbijesz chorągiew, zagrasz marsz zwycięstwa
i zapłaczesz żałośnie - my to ci mówimy.

My, wszystkie twe kobitki, byłe i obecne,
czasem tylko w pamięci, czasem na papierze.
Bez naszego gadania poczujesz się podle,
a cisza powolutku rozum ci odbierze.

[eka]

….............................................................................a
ci-sza
po-wo-lu-tku
ro-zum ci od-bie-rze,
więc chroń emocji wachlarz,
nie składaj go, żyj! nie uda się bezkarnie
złożyć bab w ofierze, pod stryczkiem kontemplować
obraz długich szyj