Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[eka]

śmieję się dzięki tobie
prosto w twarz końca
zbladł

[eka]

zbladło przy tobie i blednie
do przezroczystości
całe ich grandilokwenciarstwo
i prostactwo
płytko tu z wyboru

inhibitor wychwytu prawdy
żywi się najsurowszą twarzą
odwagi

[eka]

Odwag i rozsądków – czego będzie więcej
na niebieskich szalach? Od wczoraj zmieniała
znaczenia w kamyki. Zdrowe dziś wygrały,
chore... nie płakały.

Są, to najważniejsze.
Rosną skrzydła wagom.

[eka]

rosną skrzydła w agomie
(och znasz - tygrysiej na gałązce
wątły umysł też to pojmie)
ale najpierw czuły moment
jasna chwilka i z poczwarki
już dziewczynka

będę fruwać tylko w nocy
najbezpieczniej jest po zmroku
nie użądlę tak jak osy
sowy nie podetną lotów...

ma nadzieję krucha ćma
niech jej wiara długo
trwa

[eka]

trwałość...
szare psy wybiegają z mgły
kładą łapę na pieszczocie
aby zniknąć

w bieli

[eka]

w bieli są wszystkie gołębie pocztowe
i przyparapetowe sierpówki też
to tylko rozmiar czasu – pocieszałam
kiedy umierały przed oknem

będą w niej jeźdźcy apokalipsy
i mój piąty element (który na razie
nie wie że nim jest)
wlecą nadwiślańskie łąki
wiersze i wiolonczele
nawet sny

[eka]

nawet sny są przyczyną i skutkiem
a co dopiero zmrożone oceany
pary wodnej w szczelinach
gwiezdnego pyłu

we wszystkim dopełnia się perfekcyjnie
nieustannie modyfikowana całość
każdego wymiaru
nasze satori

[eka]

nasze satori – nadplanetarne armie myśli
z wzajemnym (anormalnie bezbłędnym)
rozpoznaniem

zderzane jak zachwyt
który unieważnia różnice
bezruch spaja z prędkością
batoży kłamstwo i tak lekko
(bez wielkich liter) znosi
granice

[eka]

granice (wszystkie) z uporem znosi
Entropia – zawzięta cesarzowa
która jeśli odpocznie
to w idealnym chaosie

bez intencji informacji
w bezprawiu

[tabakiera]

w bezprawiu po prawdzie
przejechał się Polak
do samej stolycy
zrywa bruk i krzyczy

żąda państwa prawa

rzecz arcyciekawa