Koniec jest początkiem, Uroboros, czyli niekończący się wiersz

[tabakiera]

nie znika zero w wynikach
lecz czasem bywa na końcu

i wtedy się pławisz w słońcu

[eka]

pławisz w słońcu swój nóż dłutowniczy
ze zhardziałej stali
skrawa nieuważnie do gładkiej kartki

może myśli że potrafi
zamienić ją w mgłę

[eka]

zamienić ją w mgłę
może tylko ona
przedtem zsuwa z pola

w bezgraniczny las

to co było sarną
na czerwonym dywanie
rozbiela do snu

[eka]

rozbiela do snu
i z miękkiego przędziwa
(aż po koniuszek odchodzącej myśli)
oplata dopaminą

w kłębku
pyta nie pyta pyta...
kim byłam

[Jana]

Kim byłam, nie byłam
na równi astralnej
przemieniam się w sarnę
i gnam, bo przepadnę
inaczej gdzieś tam.

[tabakiera]

inaczej gdzieś tam inaczej
wrona nad gnatem kracze
lis kury kradnie z kurnika
czas płynie

nigdy nie znika

a może znika cudownie
umiera by zacząć żyć godnie

inaczej
gdzieś
tam
inaczej

a tutaj
jest tylko

nasze

[eka]

nasze nie jest nic
praźródło jest właścicielem
pola rzeki myśli ogrodu
owocu dłoni i drzewa
przez niego konflikt
z niego symbioza
czarny twój kosmyk
okruszek chleba

powiedz czy można
pomyśleć albo zamknąć
(obojętnie w czym) to COŚ
czego nikt nie zdoła podzielić

dzierżawcy
spokornieć nam trzeba

[tabakiera]

spokornieć nam trzeba przed sądem
gdyś stary - nie idziesz na wojnę
bo gnaty już skrzypią strzelają
chcesz podbiec a drepczesz
odstając
pokorniej człowieku
powoli
bez szoku
amoku
wyjdź
z
roli

[eka]

Rolie Polie Olie gdy połączy nasz czas
(bez morderczej wojny innych ciężkich wad)
siądziemy z Olinkiem przy okrągłym stole
powiem patrząc w oczy: naprawdę się boję

że rozdepczesz mnie wkrótce mocnymi stopami
(iloczasem zapewne wszak nie spondejami)
lub co najmniej odgryziesz i wyplujesz w kąt
zamieniając skutecznie w nieznaczący błąd

więc stąd...

[tabakiera]

więc stąd odejść chcę cicho zaszyć się jak pijak
stać się mała jak iskra jak rzeka niczyja
niewidoczna jak wirus subtelna jak tren

a ty sobie bądź królem a ty krzycz przez sen