Dachy Krakowa

[Lucile]

54349916_2252419494818464_6175391247629287424_n.jpg

Dachy Krakowa, szkic ołówkiem na kartonie

18 marca 2019

[lczerwosz]

bardzo mi-sie podoba

[Lucile]

bardzo mi-sie podoba

To cieszy, Leszku, bo już myślałam, że moje strychy - nieodwiedzane, zapomniane - porosną kurzem i pajęczynami.
Ale, jak już się ich tyle narysowało (zawsze z czerwonym krzesłem, taka przekorna sygnatura), to wypadało pokazać pod jakimi "strzechami" się ukrywają. Teraz mam już ich tyle (strychów, nie strzech), że - jak sobie wykoncypowałam - urządzą całą jedną salę na planowanej wystawie w Collegium Maius.

Razem z podziękowaniem za odzew przesyłam wiosenne, weekendowe serdeczności
L

[Gorgiasz]

Ładne, tylko płaska ściana w lewej dolnej części wydaje się być "puszczona".

[Lucile]

Dziękuję Gorgiaszu, może masz nieco racji, ale to chyba wynika z tego, że położyłam w tym fragmencie zbyt głęboki cień, skupiwszy się na smugach światła biegnących od wieży Mariackiej na fasady budynków po stronie prawej. Ostatnio fascynuje mnie światłocień. A to niełatwa sprawa, więc uczę się, uczę się, uczę się najczęściej metodą prób i błędów.
Pozdrawiam
L

[szczepantrzeszcz]

Widać prawie calą wieżę. Moje Dachy Krakowa to dyskretny widok na sam wierzchołek i na trębacza, którego trąbka płynie nad topolą. Nigdzie się jej nie spieszy.

Kiedy ostatnio nocowałem w hotelu Elektor mieszkałem na nizszym piętrze. Niewiele było widać, ale dachy sprzed lat zostały w pamięci.

Dzisiaj przestawiamy zegarki. Do czwartej nad ranem jeszcze kawał czasu i nie zamierzam śpiewać bluesa.

Pamiętasz topole na Krupniczej, bo ja nie. Tylko z piosenki.

[Lucile]

Szczepanie, zrobiłeś mi ogromną przyjemność swoim komentarzem.
Mój rysunek oraz wiersz Adama Ziemianina - pochlebne dla mnie skojarzenie i zestawienie,
Bardzo dziękuję i z wdzięczności cytuję fragment jego wiersza

Czarny blues o czwartej nad ranem

Czemu się budzę o czwartej nad ranem
i włosy twoje próbuję ugłaskać 
Lecz nigdzie nie ma twoich włosów 
Jest tylko blada nocna lampka 
- Łysa śpiewaczka 
Śpiewamy bluesa - czarnego 
(bo czwarta nad ranem) 
Tak cicho żeby nie zbudzić sąsiadów 
Czajnik z gwizdkiem świruje na gazie 
- Myślał by kto że rodem z Manhattanu
Herbata czarna - myśli rozjaśnia 
A list twój sam się czyta 
Że można go śpiewać 
Za oknem mruczą bluesa ciszej 
- Topole z Krupniczej 

I jeszcze strażak wszedł na solo 
Ten z Mariackiej Wieży 
Jego trąbka - jak księżyc 
biegnie nad topolą 
Nigdzie się jej nie spieszy 

Serdecznie pozdrawiam, miłej niedzieli
L

Ps.1.
pamiętam dobrze te z ulicy Szujskiego (krótkiej, prostopadłej do Krupniczej), bo tam był przystanek autobusowy, z którego - codziennie po zajęciach na uniwersytecie - odjeżdżałam do akademika. To było w czasach, kiedy jeszcze nie wyzwoliłam się z tytoniowego nałogu i pod jedną z nich przystawałam i "podpalałam"... nie, nie jointy.

Ps. 2
jeżeli pomiędzy 9 maja a 31 lipca br. zawitasz do Krakowa, zapraszam do Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Maius na wystawę "Ze sztalugi i klawiatury, czyli obrazy i słowa".