Tym razem włoszczyzna

[Lucile]

Tłumaczenie na jęz. włoski mojego wczesnego, a nawet bardzo wczesnego wiersza „Moje drzewo”. Dostałam informację, że wiersz ma być wykorzystany w publikacji o współczesnych artystach i intelektualistach padewskich, swego czasu zgrupowanych wokół „Al Pero”. O znajomości, przyjaźni i współpracy z nimi opowiada znany włoski malarz naif Gioacchino Bragato (jego obrazy znajdują się w wielu galeriach świata, jak i w prywatnych zbiorach, a prywatnie Gioacchino – to mój wieloletni przyjaciel, dawno temu organizowałam wystawę jego dzieł w Krakowie). Tekst nosi tytuł „Io, artista ai fornelli cucinavo per Dario Fo”.
Taka miła niespodzianka z ostatnich dni. I ładniej i dźwięcznej wpada w ucho niż oryginał.
Tłumaczenie i obraz: Gioacchino Bragato.

Mio albero

il mio albero cresce
da solo non e anchora
in grado di attraversare
il recinto dove si trova
la foresta
che io temo
perche di notte

di notte il mio albero
sogna con nervi
verdi

grida

di notte inciampo nelle paure
menzionate
e il mattnio

il mattino
mi sorride con le crepe
nella corteccia
fingiamo di nuovo il dolore
non c`e mai
stato

Bragato na pytanie co myśli teraz o swoim mieście, Padwie, odpowiada:
Non la riconosco piu. Ci mancava il tram a devastarla. Non ci sono piu osterie dove si scambiano idee, non ci sono piu gellerie d`arte, non esistono piu le mostre esemporanee o la celebre Biennale dell Bronzetto. Mondo e cambiato, e anche la mia citta. - Już nie poznaję. Nawet tramwaje zdewastowane. Nie ma już tradycyjnych tawern, w których wymienialiśmy się pomysłami i poglądami. Nie ma już artystycznych galerii, nie ma już improwizowanych wystaw, nie ma już słynnego Biennale Bronzetto. Świat się zmienił i moje miasto też.

Gioacchino Bragato 2.jpg