Marina Cwietajewa - Oto okno znów...

[Liliana]

Oto okno znów…

Oto okno znów,
Gdzie znów nie śpi nikt.
Może lubią tu
Siedzieć, wino pić…

Lub splecionych rąk
Wolą nie rozłączać.
W każdym domu są
Takie właśnie okna.

Zapłonęła ciemność nie od blasku świec,
Lecz od oczu skrzeń!

Rozłąk, spotkań krzyk –
Ty i nocy czerń!
Może świece trzy,
Może setki świec…

Nie pisany mi
Spokój czy snu cisza,
Bo i w domu mym
Tak się dzieje dzisiaj.

Za dom, który nie śpi pomódl się i ty,
I za światło w nim.

Bот опять окно…

Bот опять окно,
Где опять не спят.
Может - пьют вино,
Может - так сидят.

Или просто - рук
Не разнимут двое.
В каждом доме, друг,
Есть окно такое.

Не от свеч, от ламп темнота зажглась:
От бессонных глаз!

Крик разлук и встреч –
Ты, окно в ночи!
Может - сотни свеч,
Может - три свечи...

Нет и нет уму
Моему покоя.
И в моем дому
Завелось такое.

Помолись, дружок, за бессонный дом,
За окно с огнем!

1916 г

Śpiewa Jelena Kamburowa:
https://www.youtube.com/watch?v=txzBcmycqZo

[eka]

Mieszkam samotnie, równie samotnie, jak samotne było moje życie, a nawet bardziej: w częstym osobliwym wzmożeniu tego, co nosi nazwę samotności, w odosobnieniu osiągającym najdalszy i najwyższy stopień…
(Rilke do Cwietajewej)

Wiersz Mariny o czymś innym, dotykającym obecnego strasznego czasu, ale jakoś tak często tę poetkę łączę z Rilkem.
Ładny przekład, Lil.
I poezja śpiewana w gratisie.
Pozdrawiam.

[Liliana]

...ale jakoś tak często tę poetkę łączę z Rilkem.

Nic dziwnego, eka, że łączysz Cwietajewą z Rilkem. Wymienili ze sobą wiele listów, poetka była emocjonalnie bardzo zaangażowana i bardzo chciała spotkać się z Rilkem.
Pisała: "Rainerze, tej zimy musimy się spotkać (.) W małym miasteczku, Rainerze. Zostaniemy tak długo, jak zechcesz: tak krótko, jak zechcesz".
Po przeczytaniu tych słów podejrzewałam nawet, że to Rilkemu poświęciła wiersz "Chciałabym mieszkać z Panem",

Chciałabym mieszkać z Panem
W małym miasteczku,
Gdzie wieczny półmrok
I wieczne dzwony.../przekład mój/

ale nie, bo wiersz pochodzi z 1916 r, a korespondencja Mariny i Rainera zaczęła się /i skończyła/ w 1926 r.

Dziękuję za komentarz, eka, i pozdrawiam Cię serdecznie. Lila

[eka]

Lil, bardzo dziękuję za odpowiedź, pozdrawiam.