Bułat Okudżawa - Piszę powieść historyczną

[Liliana]

Piszę powieść historyczną

Flaszka z brązowego szkła
po importowanym piwie,
w niej czerwonej róży kwiat
stoi dumnie i cierpliwie.
W towarzystwie róży tej
historyczną piszę powieść,
przebijając się przez mgłę,
od przedmowy po posłowie.

Każdy pisze to, co słyszy
w szeptach swoich własnych myśli.
Co usłyszy, to zapisze,
wierząc w pracy swojej sens.
Takie są natury prawa.
Czemu? To nie nasza sprawa.
I nie nam osądzać je.

Przeszłość, niczym siwa mgła,
prawdę skrywa w zwojach fikcji,
więc w fabułę, tak jak w szal,
wplatam własnych losów nitki –
oddział w ogień bitwy ślę,
o przeszłości coś tam ględzę,
w porucznika randze jestem,
lecz dymisja czeka mnie.

Każdy pisze to, co słyszy
w szeptach swoich własnych myśli.
Co usłyszy, to zapisze,
wierząc w pracy swojej sens.
Takie są natury prawa.
Czemu? To nie nasza sprawa.
I nie nam osądzać je.

Zmyślać – to nie żaden grzech.
Mieć koncepcję – to za mało.
Swoją powieść skończyć chcę,
już niewiele stron zostało.
Póki róża żywa jest,
póki płatki ma pachnące,
chcę wykrzyczeć słowa te,
co od dawna tkwią w skarbonce:

Każdy pisze to, co słyszy
w szeptach swoich własnych myśli.


Я пишу исторический роман

В склянке тёмного стекла
из-под импортного пива
роза красная цвела
гордо и неторопливо.
Исторический роман
сочинял я понемногу,
пробиваясь, как в туман,
от пролога к эпилогу.

Каждый пишет, как он слышит.
Каждый слышит, как он дышит.
Как он дышит, так и пишет,
не стараясь угодить...
Так природа захотела.
Почему?- Не наше дело.
Для чего? - Не нам судить.

Были дали голубы,
было вымысла в избытке,
и из собственной судьбы
я выдергивал по нитке.
В путь героев снаряжал,
наводил о прошлом справки
и поручиком в отставке
сам себя воображал.

Каждый пишет, как он слышит.
Каждый слышит, как он дышит.
Как он дышит, так и пишет,
не стараясь угодить...
Так природа захотела.
Почему?- Не наше дело.
Для чего? - Не нам судить.

Вымысел — не есть обман.
Замысел — еще не точка.
Дайте дописать роман
до последнего листочка.
И пока еще жива
роза красная в бутылке,
дайте выкрикнуть слова,
что давно лежат в копилке:

Каждый пишет, как он слышит.
Каждый слышит, как он дышит.

1975

https://www.youtube.com/watch?v=3cfB19GVMV0