Aleksander Kuszner - ***(Przyszła do mnie...)

[Liliana]

***
Przyszła do mnie tak siebie pewna
jak deszcz, który pada od rana.
Zapytałem: — Coś ty za jedna?
Na to ona odrzekła: — Chandra.

— Chandra? Przecież nie wierzę w ciebie.
— Bo na bakier byłeś z Puszkinem.
— A ty wiek pomyliłaś i wejście.
Mnie zmęczenie nęka, i tyle.

Wszyscy mówią — zmęczenie, tylko,
przywykając powoli do mnie.
Zastępuję smutek i miłość,
jak deszcz, który pada za oknem.

Ech, sąsiedztwo, smutny żart losu…
Może zniknę, wyjadę, zasnę…
Przecież musi być jakiś sposób.
Chandra na to rzecze: — A jakże!

***
Пришла ко мне гостья лихая,
Как дождь, зарядивший с утра.
Спросил ее: — Кто ты такая?
Она отвечает: — Хандра.

— Послушай, в тебя я не верю.
— Ты Пушкина плохо читал.
— Ты веком ошиблась и дверью.
Я, видимо, просто устал.

— Все так говорят, что устали,
Пока привыкают ко мне.
Я вместо любви и печали,
Как дождь, зарядивший в окне.

О, хмурое, злое соседство...
Уеду, усну, увильну...
Ведь есть же какое-то средство.
Она отвечает: — Ну-ну!

1972

[eka]

Wiesz Lil, od oryginału lepsze Twoje tłumaczenie.
Rytm delikatniejszy, przekaz bardziej trafia.

[Liliana]

Wiesz Lil, od oryginału lepsze Twoje tłumaczenie

Dzięki, eka. Może to zabrzmi nieskromnie, ale tak się czasem zdarza, że tłumaczenie wychodzi lepiej.

Pozdrawiam serdecznie