Zapiski na skrawku papieru

[Alicja Jonasz]

Każdy, nawet ten, kto mieni się być twoim przyjacielem, a kieruje się nie sercem, lecz zyskiem, jest darem - poziomką wygrzaną
w letnim słońcu albo gorzkim piołunem.
*
Wirtualny świat rządzi się swoimi prawami. To bezwzględny oprawca, któremu wystarczy jedno kliknięcie w klawiaturę, aby w sekundę przekreślić kilometry godzin budowania relacji. Jedno kliknięcie, aby zadać niewyobrażalny ból. Jedno kliknięcie, aby odebrać nadzieję. Bez patrzenia w oczy, bez ceregieli, bez wyrzutów sumienia. Jedno kliknięcie - ocean egoizmu, który zatapia czyjś świat...
*
Nie czuję żalu ani nie mam pretensji. Nie chcę się zastanawiać, drążyć, co drugi człowiek mi zabrał, odchodząc z mojego życia. Mógł przecież zabrać jedynie tyle, ile sam udźwignął. Interesuje mnie za to bardzo, co mi podarował tą krótką chwilą obecności...
*
Nawet najboleśniejsze doświadczenie może stać się ziarnem, z którego wykiełkuje dla ciebie nowe życie - TA jedyna Róża na TEJ jedynej Planecie. Nie płacz więc, nie załamuj rąk w rozpaczy ani nie miej żalu do ludzi, że nie chcieli być tacy, jak od nich oczekiwałeś. Ich droga nie jest twoją drogą. Jesteś Księciem swojego życia...

[eka]

To super rada niemal dla każdego, ale przede wszystkim winna trafić do dzieciaków i nastolatków tak niszczonych wzajemnym hejtem. Powinnaś poradnik napisać:
Jak oswoić hejt

[Alicja Jonasz]

Mam niewielkie doświadczenie w pisaniu poradników, a i nie doświadczyłam również hejtu; chyba nie byłby to dobry poradnik

[eka]

Zawsze jest ten pierwszy krok.
Autorzy poradników raczej nie piszą ich na bazie osobistych doświadczeń.

[Alicja Jonasz]

Znam Różę, o której ciągle myślę, mimo że pewnego dnia wypierdoliła mnie ze swojego życia. No cóż... Oswojenie niesie pewne ryzyko... bycia żałosnym.

[tabakiera]

Każdy człowiek doświadczający bólu musi go w sobie przerobić i na początku najbardziej pomocna jest obecność i słuchanie, słuchanie bez końca. Często dobre rady tylko wzmagają gorycz i dają poczucie niezrozumienia.
Jak świat światem ludzie zadawali sobie rany, w dobie portali społecznościowych jest to prostsze, ale z drugiej strony rozwinęła się psychologia, nie wstyd już prosić o pomoc specjalisty. Powoli uczymy się też funkcjonować w necie.
No i tzw. życiowa mądrość, jej nabywa się z wiekiem.
Albo i nie.

[eka]

Znam Różę, o której ciągle myślę, mimo że pewnego dnia wypierdoliła mnie ze swojego życia. No cóż... Oswojenie niesie pewne ryzyko... bycia żałosnym.

: )