"Ekspres do kawy" cz. XV - Bujany fotel

[Alicja Jonasz]

do początku
do poprzedniego

Dziadek Stanisław uwielbiał przesiadywać w bujanym fotelu stojącym na werandzie, a ja uwielbiałam wdrapywać mu się na kolana i wyobrażać sobie, że zdani na łaskę wichru i fal płyniemy po morzu w małej, przypominającej indiańskie czółno, łodzi. Byłam marzycielką, ruchliwą, psotną dziewczynką o czarnych, niesfornych lokach, niewiele większą od Bucka, trzynogiego owczarka niemieckiego cudem odratowanego z wnyk kłusowników, dziewczynką, która wierzyła, że świat jest ogromnym, otwartym na oścież, oknem - wystarczy tylko przez nie spojrzeć, a zdradzi wszystkie tajemnice.
Fotel przy każdym ruchu niemiłosiernie skrzypiał. Czasami jeszcze go słyszę, dźwięk odciśnięty w powietrzu jak pieczęć...
W długie, letnie popołudnia Buck leżał bez ruchu w słońcu, nie przeszkadzały mu ani muchy spacerujące po dopiero co wylizanej przez niego misce, ani popiskiwania i śmiechy nieustraszonych marynarzy stawiających czoła morskim bałwanom. Dziadek co jakiś czas popijał kawę, którą babcia zawsze przynosiła na werandę w porcelanowym dzbanuszku i rozlewała do niewielkich, zdobionych barwnymi kwiatami filiżanek. Ja ze smakiem chrupałam ciasteczka cynamonowe. Dzbanek, filiżanki, filigranowe talerzyki i łyżeczki to rodzinna pamiątka jeszcze z czasów panowania cesarza Franciszka Józefa. Pradziadek ofiarował je prababci zamiast pierścionka zaręczynowego. Ten nietypowy podarunek scementował ich związek na blisko siedemdziesiąt lat.
do następnego

[eka]

[Alicja Jonasz]

Róża? Właśnie kwitną! Od czegoś muszę zacząć. Niech to będzie kontynuacja "Ekspresu...". Pozdrawiam

[eka]

Naprawdę? Ale radość:)

[Alicja Jonasz]

Niedowiarek

[eka]

Etap wiary mam nadzieję będzie krótki:)
Pisz!

[skaranie boskie]

Zanim zajmę się czytaniem, zapytam, czy założyć Ci folder na tę opowieść?
Coś mi się widzi, że na starym forum nie zakładałem, a - widząc numery odcinków - powinienem był...
Daj znać, naprawię to.

[Lucile]

Pisz, Alicjo, pisz, i nie szczędź nam w ten sposób podawanej „kawy z ekspresu”.
Z ozdobnych babcinych filiżanek smakuje wybornie, chociaż nuta goryczki jest bardzo mocno wyczuwalna. Może kolejna będzie równie aromatyczna, choć nieco mniej przejmująca w smaku.

Serdeczności
L

[Alicja Jonasz]

skaranie, no pewnie, zrób mi taki ładny folder, do którego będę co jakiś czas, mam nadzieję, wrzucać jakiś okruszek!
Lu, dziękuję za odwiedziny pod tym tekstem.

[skaranie boskie]

Ok. Jeszcze dziś się postaram uporządkować opowieść zarówno na starym, jak i na nowym forum. Podokładam też odnośniki.