Krótki romans

[tabakiera]

Grzegorz miał 69 lat i po śmierci żony był samotny tak bardzo, że modlił się o jakiekolwiek towarzystwo.

Pewnego wieczoru zupełnie niespodziewanie poczuł jej obecność. Subtelna, delikatna, czuła, całą sobą skupiona na Grzegorzu. Dzięki niej zaczął wychodzić z domu do ludzi, którzy jak nigdy dotąd interesowali się jego stanem, dopytywali o temperaturę, ciśnienie, stan pamięci, układali dietę. Musiał ubrać się, ogolić, zebrać siły, aby prezentować się schludnie. Potem nadszedł czas, gdy on i ona, coraz bardziej zespoleni, praktycznie nie wychodzili z łóżka. Była coraz bardziej pazerna, okrutna, zniewalająca. Aż w końcu pożarła go na amen.

Ostatnia, najwierniejsza, partnerka.

[eka]

Domniemywam, że partnerką była nieuleczalna choroba.
Stusłówek? (liczenia się nie podejmuję:)

Mini zgrabne, pomysłowe, zaskakujące, więc same plusy.

[tabakiera]

Na początku było mniej słów, ale potem pobawiłam się i przerobiłam dla sportu na drabble ( przeliczone z automatu przez system, wraz z tytułem).

Pomysł wpadł mi przypadkiem i pasował bardziej do krótkiej prozy, niż do wiersza - choć ja nie prozaik.

Dzięki za koment, Eko.

[eka]

Kiedyś mi się napisało o absolutnej niemożności bycia samotnym.
Miliony, dosłownie miliony, bytów zamieszkują pod i na naszej skórze, jesteśmy skazani na tłum : )