Testamenty

[Marcin Sztelak]

Koty wciąż bawią się w paradoksy nie bacząc na ostatnie wole, dopiski na marginesie i przede wszystkim wiersze – ku przerażeniu szczęśliwych posiadaczy ryz papieru oraz puent. Najcelniejszych z celnych.
Ja do nich nie należę, zbyt zajęty liczeniem liści, które spadły z drzew poprzedniej
jesieni. Zajęcie dobre w czasie ciągłych zwątpień i upadków, lecz to pojmują tylko
szaleńcy. Nawiedzani przez najcichsze myśli wypełzające z najgłębszych zakamarków i śmietników świata. Albo odwrotnie, zależnie od percepcji nielicznie zgromadzonych, przypadkowych widzów.
Zresztą większość zbyt zajęta zbieractwem nie zwraca uwagi ani na nich, ani na coraz większe sterty liści.
A kosmos ze stoickim spokojem ignoruje to wszystko. Niech nikt nie twierdzi, że to inna historia, bo dokładnie ta sama, różnica tylko w skali.
Dla mnie to w dalszym ciągu nie ma znaczenia, po zakończeniu zabawy liczbami mam zamiar, głaszcząc paradoksalne koty, dopisywać do testamentów wulgaryzmy.
Takie jak: całuski, papatki oraz najgorsze: pozdrowienia z drugiej strony okładki.

[lczerwosz]

dopisywać do testamentów wulgaryzmy.
Takie jak: całuski, papatki oraz najgorsze: pozdrowienia z drugiej strony okładki

To jeszcze nic złego. Przecież ani jednego złego słowa o nieboszczyku nie nabazgrały. Humor?