"Czy ośmieliłbym się nalać damie wódki? To czysty spirytus"*

[Lucile]

Bo to, proszę pana, był bardzo krótki romans. Zatrzepotał sercem, błysnął obietnicą miłości. Pokochać, proszę pana, jednak nie zdążyłam. Ale czy wypada, proszę pana, tak zabawiać się dziewczyną? Co pan mówi? Wiek? Czyj wiek? I co z tego, proszę pana, że dawno przekroczyłam ten osławiony… balzakowski? No, co z tego! A poza tym są kobiety, które nie mają wieku. Niech pan tak nie patrzy! Nie chodzi mi o jakieś tam stulecie, ale o wiek - jakby to powiedzieć... personalny. I jeszcze raz to samo, tak, to samo, a nawet podwójnie. Co pan mówi? Że jestem pijana? Pan się myli, ja tylko rozhuśtałam się emocjonalnie. Ot, taki duszny ekshibicjonizm. Widzi pan, wszędzie mogę zobaczyć metaforę, nawet na dnie kieliszka. A to wyzwala moją zdolność widzenia w zwolnionym tempie. Teraz już wiem, że, on, proszę pana, nie zawita do miasta G. I niech się pan nie dopytuje, co panu do tego, gdzie leży miasto G!

No to lecę, znudził mnie pan niedostatkiem wyobraźni. A jednak trochę żal, proszę pana, że nawet tu… delikt czarostwa moc utracił.

Kto wątpi w istnienie czarownic winien jest zbrodni herezji.*

---
* Michaił Bułhakow, „Mistrz i Małgorzata”
*Heinrich Kramer, „Malleus Malleficarum”


LuBe
dziesięć, jedenaście
dwadzieścia dwadzieścia

[lczerwosz]

Ta mała niewątpliiwie zabawia się rozmówcą przy kieliszku, chce rozbudzić w nim następcę.
- Odwieź mnie do domu!
- ?
- Ach, przepraszam, pan przecież prowadzi.
Może dlatego tak szybko prysły zmysły.

[Lucile]

tak szybko prysły zmysły.

https://www.youtube.com/watch?v=lKXg8bxSDYU

[tabakiera]

Loł, ja myślałam, że G to tylko punkt, a to całe miasto!
No tak, miasto jest punktem na mapie...

[eka]

Fajne!

[Lucile]

Dziękuję Dziewczyny, tak sobie pomyślałam, że istotnie w tych trudnych dla nas wszystkich czasach szeroki uśmiech – a niech będzie nawet od ucha do ucha - podszyty nietrwałą fastrygą autoironii oraz niejednoznacznymi z przymrużeniem oka niuansami (ale nic nie wprost) dobrze nam zrobi, a przynajmniej mnie.

Dziś Święto Niepodległości, więc (jak co roku, od wielu lat) w innym, poważnym, ale także radosnym nastroju pośpiewam sobie piękne patriotyczne pieśni.

Pozdrawiam
L

[Lucile]

I jak tu się nie zgodzić z powiedzeniem - spiritus movens

[skaranie boskie]

Przecież ta peelka ewidentnie mówi do mnie. To takie bezpośrednie, że mogę sobie tak samo odebrać...
Już otwieram atlas i szukam onego tajemniczego miasta, bo niewątpliwie (G)rzechu jest warte!

[Lucile]

Przecież ta peelka ewidentnie mówi do mnie

Jaka szkoda, że peelka nie wiedziała, iż za barem stoi sam (samo? – w końcu to gramatycznie rodzaj nijaki) skaranie boskie. Może zwróciłaby na niego większą uwagę - ale… skoro to rodzaj nijaki…

Mam nadzieję, że poczucie humoru weźmie górę, jeżeli nie to… przepraszam.
Jak to mówią - co złego, to nie ja.

[skaranie boskie]

Mam nadzieję, że poczucie humoru weźmie górę

Weźmie... sobie do serca ten rodzaj.
W końcu skaranie zawsze jakieś takie nijakie...