katar

[jabberwocky]

W katar zapadam jak studnię bezdenną,
w kościach mnie łamie, przed oczami ciemność,
o łyk gorzały błagam nadaremno.

Katar w moim wieku to już nie przelewki,
żegnajcie hoże i powabne dziewki,
przyjdzie wam teraz obierać marchewki.

Wiem, pokonała mnie jesienna plucha,
wieczorne chłody, nocna zawierucha
w której to pewnie czai się kostucha.

Leżę niemocą śmiertelną złożony,
rumianek wystygł dawno zaparzony,
z kuchni nie mogę dowołać się żony.

Jeszcze nadzieja gdzieś plącze się skrycie,
może się uda uratować życie
snem, konopiami i solidnym piciem.

Ufam, że jedynie alkohol pomoże
opuścić wreszcie to boleści łoże
co i daj Boże.